Binnenkijken in een sfeervol nieuwbouwhuis in Amsterdam
Ze wilden meer licht, maar konden geen huis vinden dat leuker was dan hun oude. Dus kozen Ansje en Walter ervoor zelf een huis te bouwen. Hun pionierswoning werd een sfeervol nieuwbouwhuis en zo gezellig dat ze constant aanloop hebben en zelfs hun volwassen kinderen er feestjes geven.
bewoner(s): Ansje en Walter
waar: Amsterdam Amstelkwartier
soort bouw: Zelfbouwhuis
woonoppervlakte: 420 m²
Sfeervol nieuwbouwhuis
Eigenlijk wilde Ansje helemaal niet verhuizen. In Amsterdam-Zuid bewoonde ze een fijn jarendertighuis, met leuke buren en winkels op loopafstand. Maar haar man Walter vond het te donker, een bezwaar dat jarenlang aanhield. Dus besloten ze een andere woning te zoeken. ‘Geen enkel huis was leuker dan het onze,’ vertelt Ansje, ‘het schoot totaal niet op. Totdat de makelaar ons wees op zelfbouwkavels in Amstelkwartier. We zouden precies kunnen bouwen wat we wilden.’ Op de dag dat de kavels werden verdeeld, waren Ansje en Walter op vakantie. Daarom boden ze hun tweeëntwintig-jarige dochter honderd euro om in de rij te gaan staan. Ansje: ‘Ze belde om te vertellen dat ze het koud had en dat onze eerste keus al was vergeven aan mensen die een week in een caravan hadden gebivakkeerd. Ze had nummer achtenvijftig, maar wij zeiden dat ze toch moest blijven staan. Gelukkig maar, we bemachtigden onze tweede keus: een plek met uitzicht op de Weespertrekvaart. Het is net alsof we buiten wonen.’
“Je weet pas hoe je een huis gebruikt als je er woont”
Wonen tussen bouwvakkers
Via vrienden vond het stel een architect, die de opdracht kreeg een licht, open, sfeervol nieuwbouwhuis te ontwerpen. Daarbovenop moesten twee appartementen komen, waarmee Ansje een B&B zou kunnen beginnen. Het bouwen duurde vier jaar. ‘We voeren regelmatig langs met ons sloepje’, zegt Ansje. ‘Het enige wat je zag, waren bergen zand. Ondertussen hadden we ons huis verkocht en moesten we op verschillende plekken logeren. Op een gegeven moment zijn we gewoon verhuisd, terwijl de bouwvakkers nog bezig waren.’ Maar toen de stofwolken waren opgetrokken, bleven ze achter in een heerlijk huis. De glazen pui op het zuiden laat bakken daglicht binnen en de entresol-constructie zorgt ervoor dat vrijwel alle ruimtes met elkaar zijn verbonden. ‘Dat was een wens van Walter’, zegt Ansje. ‘Ik houd van koken en sta vaak achter de pannen. Wanneer hij boven werkt, kunnen we toch met elkaar praten. Heel gezellig.’
Open keuken
Het hart van het huis is de keuken, met als middelpunt een houtgestookte pizzaoven. ‘Een pizzaoven leek ons zó leuk. En dat is het ook. Wij organiseren regelmatig etentjes en serveren voor het diner vaak champagne met een stukje pizza of flammkuchen. Ik bereid deeg en verse tomatensaus, Walter rolt bodems en bakt.’
“Een pizzaoven leek ons zó leuk. En dat is het ook”
Gezellig huis
Hoewel ze er alweer een tijdje wonen, gaat het volgens Ansje nog jaren duren voordat het interieur helemaal naar wens is. ‘Je weet pas hoe je een huis gebruikt als je er woont’, zegt ze. ‘Aanvankelijk waren alle muren wit, maar dat voelde wat kil. Daarom hebben we kleur toegevoegd met meubels, kunst en verf. Ook kwam op de entresol een extra raam in de voorgevel. Die was relatief dicht en benam het uitzicht op het water.’ De slaapkamer bleek juist te open. ‘Door al dat glas kan het huis ’s avonds aanvoelen als een aquarium. Voor meer beschutting hebben we boven houten shutters laten installeren. Dat helpt.’ Wat overheerst, is het gevoel dat de missie geslaagd is. ‘Het moest warm, huiselijk en gezellig worden’, zegt Ansje. ‘Dat is gelukt. De kleinkinderen crossen hier in hun trapauto en we hebben veel aanloop van familie en vrienden; dit is echt een party-huis. Onze drie volwassen dochters vieren al hun feestjes hier en regelmatig blijven er mensen slapen. Tot nu toe is het zo hectisch geweest dat de B&B-plannen voorlopig in de koelkast staan. Eerst even zelf genieten.’
Binnenkijken in de mooiste huizen met een schat aan wooninspiratie. Bekijk het hier.
Bron: vtwonen binnenkijken special 03-2020 | Styling Emmy van Dantzig | Fotografie Jansje Klazinga