Binnenkijken in een art-deco-appartement in Parijs
Niet alleen het uitzicht op de Parijse daken is geweldig bij Raphaëlle Levet thuis, ook het interieur zou zó in een film passen. Een kunstig bij elkaar gezocht naturel decor van vintage ogende lampen en kunst, slim bijeengehouden in een kader van volwassen kleuren. Dit alles zie je terug in dit art-deco-appartement.
bewoner(s): Raphaëlle (interieurontwerper, @brdesigninterieur), man Eric (ondernemer) en zoon Ladislas (student)
waar: Parijs, sinds 2020
soort huis: Art-deco-hoekappartement uit 1929
woonoppervlakte: 150 m²
Tijd voor iets nieuws
‘Ineens hadden we zin om trappen op te moeten naar een zonovergoten appartement’, lacht Raphaëlle Levet, die in Parijs een interieurontwerpbureau runt. ‘Na achttien jaar in een twee-onder-een-kap met een eigen tuin was het tijd voor iets nieuws.’ Dat ‘iets’ liet even op zich wachten, want op de Parijse huizenmarkt is het niet anders dan in andere populaire steden zoals Londen en Amsterdam.
‘Daar kwam bij dat we allerlei wensen hadden. We lieten een leuke buurt achter, dus we wilden weer op een levendige, gezellige plek gaan wonen; het liefst in een oud gebouw. Daar moesten we dan wel de vrijheid hebben om wat te verbouwen. Ik wilde graag zon, de plafonds moesten lekker hoog zijn én er moest genoeg ruimte zijn voor de piano van mijn man.’ Veel succes zou je zeggen, maar uiteindelijk vonden ze het: zo’n romantisch Parijs’ appartement van het soort dat figureert in films. Op de hoek van een roomkleurig art-decogebouw in het 17e arrondissement, met een klassiek mansardedak, smeedijzeren balkons voor het raam en de wereld aan hun voeten – inclusief de essentiële boulangerie.
Subtiele ingrepen
‘Het interieur had een fijn soort cachet’, zegt Raphaëlle over de stijl van de architectuur aan de binnenkant. ‘De openslaande deuren in art-decostijl in de huiskamer vond ik meteen mooi, net als de plafonds van 2,90 meter hoog en het feit dat daar geen ornamentlijsten in zaten, wat modern oogt. Door mijn werk weet ik dat dit soort appartementen vaak weinig dragende muren hebben, zodat ze makkelijk anders kunnen worden ingedeeld.’ Inderdaad bleek dat het geval: er hoefden maar drie steunpilaren te blijven staan. Eén daarvan stond net tussen de entree en de eetkamer en blokkeerde het zicht. Raphaëlle loste het op door hem in te laten bouwen en te combineren met een open vakkenkast en een radiator. ‘Daardoor is het juist een origineel accent geworden dat voor extra sfeer zorgt.’
Alles wat maar weggebroken kon worden, werd weggebroken. Ook om te zien hoe het ervoor stond met de leidingen. Nadat de elektriciteit opnieuw was aangelegd en de hele verwarmingsinstallatie vervangen, liet Raphaëlle alles weer strategisch wegwerken. ‘Dat soort dingen zijn weliswaar onmisbaar voor een comfortabel leven, maar van mij mogen ze best discreet zijn.’ In plaats van de donkere vloer liet ze een lichte eiken vloer leggen. ‘Het enige waar ik achteraf een beetje spijt van heb, is dat ik geen schouw heb laten installeren.’
LEES OOK
Vloerkleed onder de eettafel als opfrisser voor de eethoek
Slimme schuifdeuren
Vooral het resultaat van de nieuwe indeling doet wonderen. Meteen bij binnenkomst zie je het licht de grote woonkamer binnenstromen, wat voor een ruimtelijk gevoel zorgt. ‘De woonkamer ligt op het zuidwesten, de slaapkamers op het noordoosten, dus dat is ideaal.’ Dankzij de gunstige plek op een hoek zit in iedere ruimte een raam, zelfs in de badkamers. ‘Heel fijn, want op zeshoog onder een dak wil je ’s zomers wel ramen tegen elkaar kunnen openzetten.’
Van de vier slaapkamers maakten ze er twee en de kleine badkamers werden ook verbouwd. ‘Ik wilde dat mijn zoon zijn eigen badkamer zou hebben, maar daar was wat minder ruimte voor. Om dat te ondervangen, hebben we een schuifdeur laten maken die in de muur verdwijnt. Voor de keuken koos ik een dubbele glazen schuifdeur in ateliersfeer. Die houdt kookgeuren en gekletter binnen, maar laat het licht gewoon door. Dat soort deuren past ook goed bij de bouwstijl van het pand.’
Kleur als ruimteverdeler
De kracht van het appartement zit in de slimme manier waarop de kleuren zijn toegepast. De basis bestaat uit natureltinten met wat zwart. Daar bedacht Raphaëlle een mooi kleurschema bij, zoals ze doet voor elk interieur dat ze ontwerpt. ‘Het idee was dat alle kleuren in dezelfde lijn moesten liggen, of het nou in de badkamer was of de keuken. Ik begon met de woonkamer, waar een lange muur in een diepe tint blauwgroen is geverfd. Daar komen het lichte eiken op de vloer en de roomkleurige muren mooi bij uit. Ik voegde er wat oranje, roze en terra aan toe in de vorm van accessoires.’
Doordat de blauwgroene kleur lijkt te wijken, oogt de woonkamer nog ruimer en snap je de routing meteen. ‘In de keuken en de badkamers heb ik andere kleuren blauwgroen gebruikt, die wel allemaal in het verlengde liggen van die eerste kleur. Als contrast koos ik voor onze slaapkamer terracotta, dat voor warmte zorgt, maar ook weer mooi bij al dat blauwgroen past.’
Combinatie van stijlen
Raphaëlle besloot maar een paar meubels uit haar oude huis te houden, aangezien het nou net zo’n mooie kans was om met een schone lei te beginnen. ‘Los van een paar familiestukken en kunstwerken die ik al mijn hele leven meesleep. Over het algemeen vind ik dat nieuw meubilair je helpt om een ruimte eigen te maken.’ De verbouwing bood ook een kans om maatwerkkasten te laten bouwen die de kamer mooi ‘af’ maken doordat er geen loze ruimte naast zit.
Verder bevatten de kamers een spannende mix van vintage, antiek en ruwe natureltexturen. ‘Ik wilde een casual bank en die had ik zo gevonden. De eettafel ook. Bij de mid-century stoelen en lampen vond ik het behang in zwart en ecru weer heel mooi staan, en ook de draadlamp boven de eettafel. Toen liep ik ineens tegen twee antieke vergulde spiegels aan. Die zorgden net voor dat beetje sprankel in de kamer dat nog ontbrak! Zo’n woonstijl waarin alles precies bij elkaar past, vind ik vaak saai. Doe mij maar een onverwachte mix van stijlen.’
NOG MEER INSPIRATIE?
Volg de vtwonen cursus: Kleur in huis
Shop de stijl…
Bron: vtwonen 12-2022 | styling Marie-Maud Levron | fotografie Yann Deret | tekst Anne-Catherine Scoffoni | tekstbewerking Christine van der Hoff