Atelierwoning in Laren

Atelierwoning in Laren

Acht jaar geleden kochten Pam en Andrès hun huis met het idee er een pied-à-terre van te maken. Andrès: ‘Voor mijn werk zouden we naar Spanje emigreren, het land van mijn moeder. Om toch een woonplek in Nederland te hebben, zochten we een niet al te groot huis dat weinig onderhoud nodig had, aangezien we er niet veel zouden zijn. Dit huis was perfect.’ Uiteindelijk liep het anders en bleven Pam en de kinderen in Laren wonen, terwijl Andrès een paar jaar lang heen en weer pendelde tussen Spanje en Nederland. Pam: ‘Dat was verre van ideaal, maar wij besloten toch de kinderen hier naar school te laten gaan. Gelukkig woont Andrès nu weer gewoon in Nederland. Grappig, terwijl wij oorspronkelijk dachten dat het een tijdelijke oplossing zou zijn, wonen we hier inmiddels het langst van al onze huizen. Ons record! We zijn namelijk zo’n zestien keer verhuisd, maar sinds we kinderen hebben, wel steeds in de omgeving van Laren, zodat ze op dezelfde school konden blijven. Verbouwen vinden wij geweldig. Steeds kochten we een nieuwe woning die we helemaal opknapten. Nu nog, als we langs een huis lopen waar gewerkt wordt, snuiven we graag die geur van drogend beton op. Heerlijk! Maar dit huis is zo bijzonder, hier wilden we echt blijven.’

Meubels van Gerrit Rietveld

En bijzonder is het inderdaad. In 1913 bouwde kunstschilder Hendrik Jan Wolter het atelier met de hoge ramen. Na verloop van tijd zijn er nieuwe delen aangebouwd, waardoor het groter werd en uiteindelijk in een bewoonbaar huis veranderde. Andrès: ‘Het is een plek vol historie. Er staat zelfs een oude foto van Hendrik Jan Wolters atelier in een boek over beroemde Nederlandse architecten. Het blijkt namelijk dat Gerrit Rietveld er destijds speciaal meubels voor heeft ontworpen. Dat zijn interessante details om te weten als huidige bewoners.’ Toen Pam en Andrès het huis kochten, zaten er verlaagde plafonds in en was het sterk verouderde interieur helemaal in seventies-stijl uitgevoerd. Ook waren er maar twee slaapkamers en een badkamer ontbrak zelfs , er was alleen een douche. Andrès: ‘Het stond al jaren te koop, waarschijnlijk omdat het gedateerd en niet alledaags was. Ook de buitenkant was nogal kneuterig met rood-wit-groene luiken en de tuin stond vol coniferen. Maar wij zagen volop mogelijkheden, we konden niet wachten met de verbouwing te beginnen. We hebben zelf de ‘makkelijke’ klussen gedaan zoals het sloopwerk, gipsplaten plaatsen en schilderen. Het meer specialistische deel − elektra, loodgieterswerk, het rieten dak schoonmaken en het plaatsen van de open haard − lieten we aan specialisten over.’

Zelfgekleid

De rigoureuze verbouwing transformeerde de gedateerde atelierwoning. Een kleine vliering die alleen met een luikje toegankelijk was, werd een derde slaapkamer. Achter het verlaagde plafond kwam een hoog puntdak met balken tevoorschijn, waardoor de woonkamer weer het oude gevoel van een atelier terugkreeg. Door de hoge (dak)ramen stroomt het zuivere noorderlicht binnen, waar kunstenaars altijd veel plezier van hebben. Ook Andrès voelt zich hierdoor geïnspireerd: in het weekend zet hij vaak zijn schildersezel onder het raam om te schilderen. Veel van de doeken die de muren sieren, zijn van zijn hand. ‘Heerlijk vind ik dat om te doen. Er hangt hier een artistieke sfeer, zeker als je kijkt naar de geschiedenis van dit huis en als je weet wie het gebouwd heeft.’ Alle vloeren in de woning zijn zwart, de muren in de slaapkamer antracietgrijs. Een bewuste keuze. Pam: ‘Kunst en meubels komen mooier tot hun recht bij zo’n donkere vloer. Wel zijn de muren wit en het is hier heel licht, dus al dat zwart kan prima. En we kozen verder voor warme kleuren, zoals in het tapijt dat we in Turkije hebben gekocht.’ Sowieso valt op dat veel van de meubels een internationaal karakter hebben. Andrès: ‘We houden van reizen en dat is te zien aan ons interieur: een mix van meubels uit allerlei landen, waaronder veel uit Indonesië. Een interieur dat helemaal tot in de puntjes is gestyled volgens de laatste mode is niets voor ons. Ik vind het juist mooi als de inrichting persoonlijk is en een verhaal vertelt, met souvenirs van onze reizen en dierbare objecten, zoals een hele verzameling gekleide figuren die David als kind heeft gemaakt. Dit huis past precies bij ons. Hoewel het niet extreem groot is, kunnen we hier comfortabel met z’n viertjes leven. Ik reis veel voor mijn werk en elke keer als ik weer thuiskom, voel ik mij bevoorrecht dat wij hier wonen. Het is een lief huis.’

Shoppen in de stijl van

Kleed van Storebror, stoel van House Doctor, kussen van POM Amsterdam, vaas van Fair Trade, lamp vanHKliving, kruk van HKliving.

Bron: vtwonen oktober 2012 | Fotografie James Stokes | Styling Frans Uyterlinde