Buitenkijken in een perfecte niet-aangeharkte tuin vol bloemen, fruit en groentes

Ze wonen aan de snelst stromende beek van Nederland. 'Regel­matig zien we inter­nationale studenten die hier onderzoek doen', vertelt Dana. 'We zitten op het diepste punt van de Utrechtse Heuvelrug, vandaar. Het is een ieniemienie beek hoor, een meter breed. We zien er af en toe een ijsvogel, heel mooi.' Gelegen aan een doodlopende straat, plassen en een bos heeft de plek nog veel meer natuurschoon om zich heen. De boerderij die er stond was niets meer waard, zagen Dana en Dick tijdens de bezichtiging in 2007. 'Die was gebouwd in 1900 en had twee keer onder water gestaan. De schimmel stond op de muren. Het pand was in te slechte staat en moest worden gesloopt. Voor ons was dat eigenlijk perfect. We zochten namelijk een huis dat ik ook kon gebruiken als fotostudio, met een lekkere tuin voor ons kind. Dat alles konden we hier realiseren.'

Los en ongedwongen

Direct na de bouw van het nieuwe huis pakt het stel de tuin aan. Dana: 'Dat zou ik nu niet meer doen. Ik zou wachten en eerst eens rustig kijken: hoe leef ik in de tuin, waar staat de zon, vanaf waar is het uitzicht het mooist? Net zoals je eigenlijk moet doen met een interieur. Maar toen wilden we meteen lekker wonen, en ik was wel klaar met al die modder die steeds mee naar binnen kwam.' De tuin werd strak, met gras en grijze tegels die passen bij de betonvloer in huis, en twee keurige vierkante borders - één met lavendel, één met anemonen. Er kwamen platanen voor schaduwplekken en fruitbomen die Dana doen denken aan haar jeugd op het platteland. De bomen staan er nog, maar van een superstrakke tuin is anno 2024 geen sprake meer. Dana: 'Alles is anders. Stap voor stap, zonder deadlines of enige druk, hebben we de boel omgegooid en een natuurlijke, creatieve tuin ontwikkeld, met organische vormen, los en ongedwongen. Een tuin die voelt alsof je op vakantie bent.'

LEES OOK
Happy hang out: 6x vakantiegevoel in de tuin

Roze naast oranje

Als fotograaf is Dana altijd op zoek naar het perfecte plaatje. 'Maar picture perfect moet juist niet perfect zijn. Een beeld moet altijd iets onverwachts hebben, een beetje schuren, wringen. En zo is het ook met de tuin. Over de vorm hebben we wel goed nagedacht. We bakenden de paden en terrassen af met grind en acaciastammen, zodat ze de natuurlijke lijnen van de stammen volgen. De borders zijn mijn experimenten, hier staan mijn probeersels. Wild en groot zijn ze, vol bloemen en grassen, geïnspireerd op de tuinen van Piet Oudolf. Alles groeit door elkaar. Zo kleurt roze lekker naast oranje. Het is ongebruikelijk, schurend en juist daarom zo leuk.'

De lat hoog

De beplanting is een mix van voorjaarsbollen, vaste planten en eenjarigen – deels gekocht, deels opgekweekt uit opgevangen zaad. 'De borders zien er ieder jaar weer anders uit, ik varieer volop. Papavers, ranonkels en anemonen zijn mijn lievelingsbloemen, maar álle bloemen zijn kunstwerken. Tuinieren is voor mij een leerproces. Wat groeit wanneer, welke kleuren en vormen gaan het mooist samen? Ik leg de lat daarin heel hoog voor mezelf.'

Tranen en droomgrind

Boerengrind lag er in de tuin toen Dana en Dick op hun nieuwe plek kwamen wonen. 'Heel lelijk, grof en hard van kleur. Na jaren kreeg ik eindelijk mijn droomgrind: Castle grind. Dat is fijn en komt in warme tinten. Toen de bestelling binnenkwam, bleek dat ik de variant had besteld die wél grof is. Ik kon wel huilen. We hebben toen zelf een constructie bedacht, met onder andere het frame van een oude schommel, om twaalf kuub grind te zeven. We hebben drie dagen gezeefd. 'Zijn jullie goud aan het zoeken?', riepen de buren. We hadden geen groene vingers en zijn niet superhandig, maar als iets niet lukt zoeken we een oplossing of doen we het nog een keer, tot het wel lukt.'

Zondag saunadag

Ook haalt het stel tot drie keer toe het zelfgemaakte houthok uit elkaar. Daarin ligt nu hout uit eigen tuin én tuinen uit de omgeving: 'We hebben zo onze adresjes van mensen met veel bomen. Er wordt daar gesnoeid en er valt weleens iets om. Soms moeten we een boom zelf nog omhalen.' Het hout laat de kachels in huis en in de kas branden, en stookt de sauna in de tuin op. 'Ik ging als kind met mijn moeder naar de sauna, later met vriendinnen. Zo lekker. Maar een eigen sauna, zouden we die gebruiken? Ja dus, het is een onderdeel van ons leven geworden. We hebben hem aangeschaft tijdens corona, het werd een wekelijks uitje voor alle neefjes en nichtjes die nergens anders naartoe konden. Eerst eten, daarna de sauna in. Nog steeds is iedere zondag saunadag, voor ons en onze kinderen. Het is echt een familieding.'

LEES OOK
Buiten ♥ feest: DIY buitenbioscoop

Nul gif

Steeds meer gras moest plaatsmaken voor toch nóg een plukje pluktuin of de moestuinborder en -bakken. Dana: 'Daar heb ik een haat-liefdeverhouding mee. Het lukt niet goed, door de slakken. Die moestuin kost het meeste werk en heeft de minste opbrengst. Ieder jaar denk ik: ik stop ermee. Maar ik houd vol.' Chemische anti-slakmiddelen? Een no-go. 'We gebruiken nul gif', zegt ze.

Meditatief tuinieren

Door de jaren heen heeft de fotografe steeds groenere vingers gekregen, geholpen door boeken, workshops (floretflowers.com), kleine kwekers als Veldhof Beplantingen en tuinbezoeken. 'We zijn vorig jaar zelfs naar Engeland geweest en hebben gelogeerd bij The Pig, een keten van moderne plattelandshotels met mooie sier- en moestuinen. Echt een aanrader. Alles wat mooi is, inspireert me, dus ik heb altijd oog gehad voor tuinen. Maar nu pas heb ik de tijd om daar iets mee te doen. Ik fotografeer steeds meer tuinen en tuinmensen, en werk vaker met bloemen in mijn beelden. Zo voeg ik gedroogde bloemen toe aan een portret. Ik zou niet meer zonder mijn tuin kunnen; hij is meegegroeid met mij, of ik met hem. Hij krijgt het steeds meer naar zijn zin, daar geniet ik van. De tuin geeft me rust, is soms meditatief, maar brengt me vooral veel geluk.'

LEES OOK
Om op te eten: moestuinieren voor beginners in 7 stappen

Bron: vtwonen Tuin 09 | styling Ilona Jongepier | fotografie Dana van Leeuwen | tekst Monique van der Pauw