Vrijstaand huis in Emmen
Gezocht: een huis dat niet verbouwd hoefde te worden. Gekocht: een huis waar álles aan moest gebeuren. Want Marije en Bastin zagen wel: ‘Het had alles in zich om een mooi familiehuis te worden.’
undefined
undefined
Licht en ruimte
Ze zijn nog maar net terug van hun Italiaanse kampeervakantie, als er alweer bulldozers en graafmachines de voortuin inrollen. Het is het laatste staartje van de verbouwing, vertelt Marije: ‘Het maken van een oprit.’ En o ja, er is nog een stukje onbeschilderde dakrand, daar gaat ze straks de kwast overheen halen. Daarmee zet ze het puntje op de i van een verbouwing die acht maanden duurde en die licht en ruimte bracht in een wat benauwde, donkere jaren zestig woning. ‘Ons vorige huis, in hartje Groningen, was binnen een week verkocht. Dat was wel schrikken! Op Funda kijken is onze hobby en ik had dit huis al eens gezien, maar we wilden liever niet verbouwen en hier moest álles aan gebeuren.’ Toch ging het stel overstag.
Een stukje ziel
Een opstapje bij de entree, bekleed met stukjes gebroken leisteen, en een stukje schrootjeswand in de hal zijn de enige elementen die nog herinneren aan het bouwjaar van het huis, 1964. ‘Ik vond dat er nog iets van de oorsprong te zien moest zijn, van de ziel van de woning. Daarom staan hier ook enkele jaren zestig meubels, zoals het kastje in de zithoek dat we vonden op Marktplaats.’ Maar het nieuwe huis moest vooral een modern huis worden. Samen met architect Bert Pepping van architecten-bureau Detail 10 (www.detail10.nl) werden de plannen gesmeed. En zo verdween alle schoonmetselwerk achter een strakke, witgeverfde stuclaag, werden de oude houten vloeren vervangen door een bijna-witte gietvloer – met vloerverwarming, ‘heerlijk behaaglijk voor de kinderen’ -, en maakte de speksteenkachel plaats voor een mooie liftdeurhaard.
Bron: vtwonen november 2015 | Fotografie Hans Mossel | Styling Sabine Burkunk | Tekst Monique van der Pauw
