Bewoners
Wie: Mees (38, interieurarchitect) en teckel Muis
Online: meesderwerk.nl, @meesderwerk
Wat: appartement op de begane grond plus souterrain en stadstuin uit 1903, van 85 m²
Waar: Arnhem, sinds 2018
Woonsmaak: 'Ingetogen. Ik houd niet zo van kleur en veel spullen'
Bijzonder: hoe Mees met minimale middelen een maximaal effect heeft kunnen bereiken
‘De wanden zijn bekleed met blokken van ademend materiaal. Duur, maar nu kan ik er wel slapen’
Slaapkamer in de kelder
Als zzp'er een woning kopen in Amsterdam was onmogelijk, dus volgde Mees Hurkmans goede vrienden die naar Arnhem waren verhuisd. Wat ze kon betalen was een uitgeleefde studentenwoning, maar dat deerde Mees niet. 'Als interieurarchitect wilde ik eens een project voor mezelf aangaan en ik dacht: hier kan ik wel iets mee. De benedenwoning was opgedeeld in kamers en gangetjes, dus de indeling moest sowieso anders. Daarbij was er een kelder van 1,95 meter hoog. Die werd gebruikt als opslagruimte, maar ik zag plek voor een slaapkamer.'
Zwarte schimmel
Plannen genoeg dus, maar het eerste jaar lukte het Mees niet om een aannemer te vinden. 'Ondertussen bleef ik mijn ontwerp alsmaar veranderen. Ik ben perfectionistisch en vind zó veel leuk; alle materialen zijn wel een keer voorbijgekomen. Dat ik een beperkt budget had, was dus goed voor mij. Daardoor móést ik keuzes maken.' De vele muren en gangen verdwenen, waarna een groot deel van het budget op ging aan noodzakelijke woningverbeteringen: isolatie, verwarming, nieuwe elektra, dubbelglas en mechanische ventilatie. Mees: 'Ik kon de bovenburen horen en heb daarom isolerende, bio based papiervlokken in het ornament-plafond laten spuiten. En toen ik in het souterrain de voorzetwanden weghaalde ontdekte ik authentieke gewelven, maar helaas ook zwarte schimmel. Samen met mijn vader heb ik de wanden bekleed met blokken van ademend materiaal. Duur, maar daardoor kan ik er wel slapen. De grootste luxe zit in dit huis in feite achter de muren, maar daardoor is het hier wel comfortabel geworden.'
‘Ik houd niet zo van kleur, maar wilde ook niet alles wit verven’
Woonidee
Mees maakte een keukeneiland op maat van een Ikea-basis, waarin een hondenbench verstopt zit. De zijkanten bekleedde ze met zwart geschilderd mdf.
Sober grijs
De keuken kwam in het hart van het huis. 'Niet omdat ik nou zo'n kok ben, maar voor de gezelligheid. Ook is zo'n pontificale keuken een goede manier om een langgerekte ruimte te breken, waardoor hij groter lijkt.' Boven de keuken was het plafond lager. Daar besloot Mees nog een schepje bovenop te doen: ze verhoogde de vloer én schilderde de muren en het plafond zwart. 'Even dacht ik: durf ik dit? Maar het mooie van verf is natuurlijk dat je het ook zo weer verandert. Gelukkig pakte het goed uit. De keuken werd een soort doosje in de ruimte, helemaal omdat ik alleen daar een plankenvloer legde.'
Twee tinten grijs
Geld bespaarde Mees door veel zelf te doen, met hulp van vrienden en haar ouders. Een architectonisch gevoel ontstond door slim gebruik te maken van verf. 'Ik houd nietzo van kleur, maar wilde ook niet alles wit verven. Na lang zoeken vond ik twee mooie, sobere tinten grijs die ik door het hele huis heb gebruikt – ook op de plafonds. De kasten, trap, plinten, watermeterombouw en wandplanken nam ik ook mee, zodat het een rustig geheel werd.' Na twee jaar verbouwen was het klaar, maar wachtte Mees nog één verrassing. 'Ik moest alleen nog de badkamerspiegel ophangen. En toen boorde ik door de leiding heen… Tja, al doende leert men, zullen we maar zeggen.'
Woonidee
Verf wandplanken mee in de kleur van de muur zodat alle aandacht uitgaat naar wat erop staat. Deze van Ikea zijn door Mees voorbehandeld met Abbondanza Multiprimer.