Binnenkijken in een oude sierlijstenfabriek in Brussel
Ze ontdekten een enorme, verlaten lijstenfabriek, midden in hun eigen Brusselse wijk. De machines stonden er nog en ja, het was er wel erg donker. Maar een nieuwe vloer, slim geplaatste ramen en een kanjer van een trap deden wonderen.
Bewoners
Wie: Bertrand 45 (acteur), Eloïse (43, peuterleider), Violette (16), Zéphyr (14) en Arthus (11)
Wat: oude sierlijstenfabriek uit 1909 van ca. 500 m²
Waar: Brussel, sinds 2020
Woonsmaak: ‘Het unieke van vroeger gecombineerd met het moderne’
Bijzonder: ondanks het enorme oppervlak heeft het huis toch een intieme sfeer
/b2f333fb624a419f969ae1b0f1f62a0b/image.jpg)
/0d4bc2f30cd64cdca03fbc63a896d1d6/image.jpg)
/eff85957aec948c49020a951188ac4ef/image.jpg)
/9b23ff3f58fa4d20b1b61356590febc8/image.jpg)
/f9299aca43c1480da6de8b441c1732d4/image.jpg)
Uniek huis in Brussel
Zijn vrouw mag dan vaak al voor dag en dauw opstaan om over de rommelmarkt op het Brusselse Vossenplein te slenteren, ook Bertrand zelf maakt er een sport van om mooie, unieke spullen voor in huis te vinden. ‘Ons interieur is onze hobby. We bezoeken graag vintage- en brocantewinkels, kringlopen en onlinemarktplaatsen. Onze meubels en accessoires komen overal en nergens vandaan, vaak weten we niet eens meer waar we iets hebben gevonden. Maar in dit huis staan ook veel objecten die zich in al in het pand bevonden toen het nog een fabriek was. Daarvan hebben we zo veel mogelijk hergebruikt.’ Het stel ontdekte de voormalige werkplaats doordat ze al in de buurt woonden. Bertrand: ‘Ik belde een keer aan en een oude man deed open. Hij was de eigenaar, had geen kinderen en wilde het pand wel verkopen. Alle oude machines stonden er nog, het was nog precies zoals honderd jaar geleden.’
‘De trap vind ik fantastisch geworden, het is bijna een sculptuur’
Woonidee
Oude elementen als leidingen, stroomkasten en draagbalken kun je wegwerken, maar door ze te behouden en zelfs tebenadrukken, voeg je meer karakter toe.
Meer daglicht in huis
Voor de verbouwing werkten Bertrand en Eloïse samen met architectenbureau K2A. ‘De grootste uitdaging was om meer daglicht te krijgen in de grote, donkere ruimte op de begane grond. Daarvoor lieten we, waar het maar kon, een paar grote gaten in het plafond maken; in de keuken bijvoorbeeld. Ook openden we een overdekte patio. Verder kwam er een groot daklicht boven het trappenhuis, waardoor alle verdiepingen profiteren van het binnenstromende licht. De trap vind ik sowieso fantastisch geworden, het is bijna een sculptuur. Ik had zoiets ergens gezien en wilde het hier ook. Eloïse maakte het ontwerp.’
‘We vinden het belangrijk om te recyclen. Vanwege duurzaamheid, uit respect voor de geschiedenis van een gebouw en om het vakmanschap waarmee ze zijn gemaakt’
Respectvol verbouwen
‘Toen we het pand gingen opknappen, belden we industriemuseum La Fonderie hier in Brussel. Zij haalden alle machines op – op eentje na, die we bewaarden als aandenken. Daarnaast hielden we allerlei werkbanken, tafels, stoelen en lampen om ze op te nemen in ons interieur. We knapten ze op en pasten ze aan, bijvoorbeeld door tl-bakken te voorzien van ledlampen.’ Ook architectonische elementen uit het drie verdiepingen tellende pand werden hergebruikt. ‘Zo zaten de binnenkozijnen op de benedenverdieping eerst ergens anders. We herplaatsten ze zodat ruimtes werden afgebakend, maar het loftgevoel intact bleef. We vinden het belangrijk om zulke materialen te recyclen: vanwege duurzaamheid, uit respect voor de geschiedenis van een gebouw en om het vakmanschap waarmee ze zijn gemaakt. En het is natuurlijk gewoon mooi. De hoge glas-in-looddeuren in de woonkamer waren trouwens ook al aanwezig, omdat de opa van de voormalige eigenaar kerkramen maakte.’ De buitenpuien zijn wel vernieuwd, met dubbelglas, maar precies nagemaakt zoals ze waren. Bertrand: ‘Zorgen dat het pand goed werd geïsoleerd, was heel belangrijk. Beneden lagen overwegend tegels, maar soms ook geen vloer. We kozen voor eikenhouten planken en granito, in combinatie met vloerverwarming. Met de haard erbij valt het energieverbruik enorm mee. Wat ook helpt, is dat ventilatoren de warme lucht circuleren.’
Specifieke wensen
Inspiratie haalt het stel overal vandaan, vertelt Bertrand. ‘Uit tijdschriften bijvoorbeeld, maar ik maak ook foto’s als ik iets zie wat me bevalt. Op mijn laptop staat inmiddels een enorme collectie. Dat levert soms heel specifieke wensen op. Zo is de keuken geïnspireerd op de Cubex-keukens, een revolutionair Belgisch ontwerp dat teruggaat tot de jaren dertig. Cubex introduceerde de standaardmodules van 60 centimeter breedte en bouwde apparatuur in achter uniforme fronten. Voor het blad viel ons oog op tin, zoals dat gebruikt werd voor de bars in oude Parijse cafés. Het is zachter dan roestvrij staal, maar we vinden het veel mooier en het wordt ook fraaier met het gebruik; het leeft.’
‘Als ik een favoriete plek moet aanwijzen in huis, is het toch de kleine ronde eettafel in de hoek van de keuken bij het raam’
Geduld loont
Bertrand: ‘Altijd zijn we op zoek naar het unieke van vroeger om te combineren met het moderne. Dat vergt wel geduld, want je vindt het buitengewone niet zomaar. Neem onze spectaculaire kroonluchters, waaronder die boven de eettafel, die oorspronkelijk uit een Italiaans hotel komen. Die maken in één klap de ruimte, dus het loont om te wachten op zulke vondsten. Maar als ik een favoriete plek moet aanwijzen in huis, is het toch de kleine ronde eettafel in de hoek van de keuken bij het raam. Daar eten we altijd met z’n vijven.’
/cc4f9e541c634771b997f0b42320c08a/image.jpg)
/6a1312a59f9f4fcab24a3abae979f312/image.jpg)
/107d37b857fe48e4bba4a2e6f39a73aa/image.jpg)
/c23f58ea70cf45e2a4f37d86cce261eb/image.jpg)
/bcdfa4963e724a1784b9d4615033f16f/image.jpg)
/039674dd499642af9a1e8666c0e4e6d8/image.jpg)
