Maker Bas Kosters (baskosters.com)
Werkplaats atelier van 160 m² in het World Fashion Center in Amsterdam
Techniek naaien, borduren, quilten, tekenen, schilderen
Favoriete gereedschap 'Mijn handen'
Rommelmarkten: ultieme ontspanning
Net als elke maandagmorgen heeft Bas Kosters ook deze ochtend de lapjesmarkt in de Amsterdamse Jordaan bezocht. De vangst: een vintageblouse met een bonte print van Afrikaanse presidenten. 'Die markt is vaste prik voor mij. Ik kom er al zo lang, dat ik precies weet bij welke kramen ik moet zijn – aan een halfuur heb ik genoeg. Naar rommelmarkten gaan is voor mij de ultieme ontspanning.' Bij het grote publiek is Bas bekend als ontwerper van kleurige, flamboyante kleding, maar zijn oeuvre omvat zoveel meer, zoals wandkleden, poppen ('soft sculptures'), tekeningen, glasobjecten, installaties en performances. Daarnaast ontwierp hij kinderwagens voor Bugaboo, onder- en nachtmode voor Zeeman en een officiële outfit voor Barbie.
Zonder mijn handen ben ik nergens
Vrolijk en vooral vol
Zijn atelier bevindt zich op de dertiende verdieping van het World Fashion Center, pal aan de A10 in Amsterdam-West. Vanbuiten oogt de kantoortoren ronduit saai, maar zodra je uit de lift stapt, lijdt het geen twijfel wiens studio hier zit. Wat ooit een anonieme kantoorruimte was, is nu de wereld van Bas Kosters: uitbundig, vrolijk en vooral heel vol. Er staan poppen in allerlei kleuren en formaten, rekken met kleding, kasten vol boeken en paperassen, elke centimeter muur wordt in beslag genomen door posters, foto's, knipsels, schilderijen, wandkleden… Zelfs het systeemplafond heeft hij 'verkosterd' door de platen weg te halen voor een meer rauwe, edgy look.
De studio bestaat uit verschillende werk- en opslagruimtes, een kantoorgedeelte, lunchplek en het naaiatelier; bij elkaar zo'n honderdzestig vierkante meter groot. Bas, lachend: 'Plus additionele ingenomen ruimte. Het was niet altijd zo groot, hoor. Ik ben hier begonnen in 2005, met maar één kamer en één kledingrek.'
Met de kleden probeer ik tranen te koesteren te bejubelen zelfs
Gefascineerd door printstoffen
Vanuit het naaiatelier waar de naaimachines, grote werktafels en een strijkplank staan, heb je prachtig uitzicht richting het centrum. Maar dat kan Bas niet zoveel schelen. 'Ik heb dat niet nodig voor inspiratie of zo, die komt uit mijn hoofd.' Drie mensen zijn er bezig met het maken van een enorm patchwork voor een kamer in het Amsterdamse Lloyd Hotel. Later zal het nog gezeefdrukt worden met prints uit Sexxxazine, een door Bas gemaakt, fictief pornoboekje. 'Al die zwart-witte graphics heb ik zelf geschilderd en daarna zijn ze in de computer gescand. We maken vaak patchwork, omdat ik gefascineerd ben door printstoffen uit allerlei periodes. Voor het hotel wilde ik een textiele beleving met een knipoog maken, een sexy kunstkamer.'
Het team waarmee hij werkt bestaat uit freelancers en stagiaires, en varieert per project. 'Zelf hou ik me meer bezig met concepten bedenken dan hands-on dingen maken. Dat is ook mijn mindset: ik ben meer manager dan ambachtsman. Anders had ik dit allemaal nooit kunnen bereiken. Wel teken ik vaak, daarmee kan ik snel op papier zetten wat er in mijn hoofd zit.
Scheur-vibe
Hoe hij zijn werk omschrijft? 'Teder doch brutaal', zegt Bas met een twinkeling in zijn ogen, terwijl hij een tekening van een knalrode naakte duivel omhooghoudt. 'Ik heb allerlei beschrijvingen voor mijn werk: het is ook maximaal, enthousiast, daadkrachtig. Alles wat wij maken moet de standpunten van Studio Bas Kosters overbrengen. Niet alleen door de boodschap, ook met de materialen. Mijn moeder maakte er altijd geintjes over dat ik mijn eindexamenproject niet had afgewerkt, maar die onafgewerktheid, die 'scheur-vibe', is wezenlijk onderdeel van mijn werk geworden. Voor mijn tekeningen en schilderijen gebruik ik graag oud papier, zoals gerecycleerde enveloppen, dat maakt het uniek.'
3x typisch Bas
Mijn werk heeft altijd een zekere onafgewerktheid, een 'scheur-vibe'. Dat is een wezenlijk onderdeel van mijn werk geworden. Voor mijn tekeningen en schilderijen gebruik ik graag oud papier, zoals gerecycleerde enveloppen, dat maakt het uniek.'
Alles wat Bas doet komt voort uit liefde en engagement. 'Ik wil een dialoog aangaan, mensen laten glimlachen of troosten. Verdriet en eenzaamheid boeien me op een bepaalde manier.'
Hoewel hij met zijn provocerende kleding misschien de meeste bekendheid verwierf (neem de penisbroek uit 2012), ontwikkelt Bas' werk zich de laatste jaren in een meer gevoelige, verdiepende richting. Zo heb ik vorig jaar een serie wandkleden gemaakt met de naam Tranen zijn de glitters van het leven. Met de kleden probeer ik tranen te koesteren, te bejubelen zelfs.
Bron: vtwonen 7-2019 | Fotografie Ernie Enkelaar | Tekst Bartjan Bouman
