Hans ziet het anders
Als fotodetective ziet Hans Aarsman dingen in beelden die de gemiddelde mens niet opvallen. Bij het bekijken van het huis van Klaas valt hem op dat er veel zwart, wit en crème is én dat er redelijk wat planten en droogtakken aanwezig zijn. Hans: 'Op de foto met het interieur steken rechts gedroogde graanaren in beeld. Op de foto met Klaas ook, maar dan links. Gek, twee dezelfde bosjes. Of is dat maar één bosje, heen en weer verplaatst voor de foto? Op de keukentafel staat een tak met gedroogde bladeren, op het bureau ook, helemaal links. Daarboven een pot met een levende plant op een zwarte wandplank. Als de plant echt leeft, zou Klaas iedere keer dat hij een weekje weg is, iemand moeten regelen om die ene plant water te geven. Levend of niet, geur hoef je niet van deze plant te verwachten. De geur bij Klaas in huis komt van wierook. Er staan stokjes op de keukentafel en op het zwarte bureau.'
“Wat in een la kan, stop ik erin”
Klaas Hogeweg
Ikea-koopje
'En wat zit daar op de zijkant, een sticker? Klaas heeft het bureau nét binnen of het is er voor de foto neergezet. Erbovenop staat zo'n houten hand die kunstenaars gebruiken om te oefenen met het tekenen van handen. Dat schijnt het allermoeilijkst te zijn. Er ligt een schrift onder. Ik zou daar wel in willen kijken om te zien hoe goed Klaas het al kan. Of staat de hand daar om decoratieve redenen? Het is het enige dat ik bij hem kan vinden dat bij Ikea te koop is. Voor € 9,99 laat je het bezoek denken dat je tekent.'
Terug in je schulp
'Zoals bij veel interieurs trending is, beperken ook hier de kleuren zich tot zwart, wit en crème. Je gaat bijna denken dat het een reactie is op de heftigheid van de buitenwereld. Het cocoonen is terug. Eenmaal in je schulp wil je de snoepgoedkleuren dempen die je op straat en op je beeldscherm toeschreeuwen: 'Kijk mij eens, koop me, neem me, wil me!' Wel binnen zijn schoenen aanhouden, zo huiselijk is Klaas dan ook weer niet. En geen sokken aan zijn voeten, dan ben je het coole effect van de sneakers meteen kwijt. Of het moeten Happy Socks zijn, daarmee kom je zelfs in sandalen weg.'
Rustige thuisbasis
'Als ik thuiskom na een drukke werkdag moet mijn huis een rustige terugvalbasis zijn. Voor mij betekent dat: veel beigetinten in combinatie met zwart en wit, voor het contrast. Zoals het zwarte bureau, waar blijkbaar nog een sticker op zit. Oeps. Misschien had ik het net neergezet toen deze foto werd gemaakt. Die rust in huis creëer ik ook met wierook. Vaak brand ik dat op zaterdagochtend, dat is voor mij een relaxmoment. Op deze foto's zijn overigens geurstokjes te zien. Geur in huis is een kleine obsessie. Ik heb veel geurkaarsen, roomsprays en dat soort dingen. In dat opzicht kan ik dus zeker huiselijk zijn. Maar ik ben hier ook veel aan het werk. Vandaar de schoenen, die heb ik eigenlijk altijd aan. Zo kan ik snel de deur uit, mocht dat nodig zijn. Anderen mogen hun schoenen ook aanhouden als ze langskomen, want er moet geleefd kunnen worden. Maar zelfs dat kan netjes. Alles wat in een kastje of la kan, zou ik erin stoppen. Dat rommelige is niks voor mij. Dat geldt voor planten net zo.'
“Zo huiselijk is Klaas dan ook weer niet”
Hans Aarsman
Een sentimenteel knikje
'Miniplanten veranderen een huis in een soort botanische tuin, daar houd ik niet van. Dus áls ik een levende plant koop, ga ik voor een grote statementplant. En die moet ik dan wel in leven houden, ja. De gedroogde takken hebben dan ook deels met onderhoud te maken. Ik zie ze niet als losse takken, maar samen met een mooie vaas als één object. En die tekenhand? Die heeft wel degelijk een doel. Van beroep ben ik binnenhuisarchitect en tijdens mijn opleiding heb ik veel creatieve tekeningen moeten maken. Hij past nu niet per se in het interieur, maar ik vind hem wel leuk om te houden. O! Nu zie ik trouwens pas wat Hans bedoelt. Dat is geen sticker op het bureau, maar een metalen merkplaatje. Maar het had gekund hoor. Hij heeft oog voor detail.'
LEES OOK
Hans over het interieur van Liesbeth: 'Ze lijkt in een boom te wonen'
Bron: vtwonen 10-2023 | productie Rolien van der Leeuw | fotografie Klaas Hogeweg | tekst Hans Aarsman, Randy van Ekeren
