Lange adem
Ze waren al vaak langs het kraakpand gelopen, toen Judith ineens de stoute schoenen aantrok en op zoek ging naar de eigenaar. 'We woonden om de hoek in een appartementje en dachten: wat als we dít konden kopen…?', herinnert Karen zich. 'Bleek het van een woningbouwvereniging te zijn die geen verkoopplannen had. Maar Judith bleef ze weken achter elkaar stalken tot we uiteindelijk tóch een gesprek kregen.' Het werd de eerste van een lange reeks ontmoetingen, waarin het stel stapje voor stapje steeds dichter bij hun doel kwam: de aankoop en verbouwing van hun droomhuis. 'Ze waren gecharmeerd van ons particuliere initiatief, maar het hele proces had veel voeten in aarde. Uiteindelijk zijn we er vier jaar mee bezig geweest, van alle administratie rond de omzetting van sociale huur naar koop tot renovatie en oplevering.'
Zelf indelen
'Waarom we toch hebben doorgezet? Omdat we echt op zoek waren naar een huis met een tuin – waar in de binnenstad van Amsterdam vind je dat nou? – én een kluspand waarin we al onze woonwensen kwijt konden. De woningbouwvereniging had het pand helemaal gestript; alleen de voorgevel, de steunmuren en het trappenhuis stonden nog. We konden het dus bijna helemaal zelf indelen.' Blikvanger van het huis werden de twee halfgestuukte steunmuren tussen het keuken- en woondeel.
Meer foto's en tekst vind je in vtwonen 10-2018.
Bron: vtwonen 10-2018 | Fotografie Brigitte Kroone | Styling Brechtje Troost
