Binnenkijken in een duurzaam tiny house: groen, ruimtelijk en praktisch

'Zodra de zon schijnt, leeft het huis op en lopen buiten en binnen via de kas in elkaar over', vertelt Ruben over het tiny house waar hij met zijn vriendin Marjolein in 2022 introk. In vergelijking met hun eerdere rijtjeswoning – waar ze drie slaapkamers óver hadden – wonen ze nu een stuk kleiner. En duurzamer. Dat was exact de bedoeling. Bij een groener leven hoorde voor hen namelijk zelf een duurzaam huis bouwen. Het was dus perfecte timing dat ze na hun reis met de Trans­mongolië Express, waar bleek dat ze met minimale bagage prima konden leven, stuitten op een natuurinclusieve wijk in het Overijsselse Olst.

“We hebben alleen ruimte voor wat écht belangrijk is”

Exclusief spullen, inclusief natuur

'Duurzaamheid was iets waar we ons al mee bezighielden, maar sinds we hier wonen, hebben we daar een flinke stap in gezet', vertelt Ruben. Wonen in een natuurinclusieve wijk, waar de natuur en woningbouw hand in hand gaan, draagt daaraan bij. Bij de aankoop van een kavel hoorden spelregels waar iedere bewoner aan moest voldoen. Denk: het verwerken van een insectenhotel en nest­kasten voor verschillende dieren, minimale verharding van de grond, zeven lagen permacultuur, zoals eetbare planten, en het weglaten van schuttingen. Maar voordat dat zover was, was er werk aan de winkel. 'We hebben eerst een jaar lang gigantisch moeten ontspullen', zegt Marjolein. 'Ongemerkt verzamel je zó veel.'

LEES OOK
Deze 7 spullen bewaren we allemaal (maar mis je echt niet)

Eén erin, één eruit

Het ontspullen ging gepaard met het ontwerpen van het huis. Ruben: 'Het was interessant om bezig te zijn met wat we nu echt belangrijk vonden. En dus hoe je wilt leven.' Dat had invloed op welke spullen ze bewaarden, maar ook op het ontwerp van het tiny house. 'In keukenapparatuur zijn we teruggegaan naar de basis. Tosti's bereiden we in de koekenpan, thee in een steelpan, in plaats van een frituurpan gebruiken we de oven en de vaat doen we met de hand', somt Marjolein op. 'Rubens drumstel en mijn weefgetouw nemen best wat ruimte in, maar zijn wel waardevol. Daar is dus rekening mee gehouden.'

Op nieuwe spullen zijn de twee streng, want iets nieuws erin, betekent vaak ook dat er iets uit moet. Bij cadeaus wegen ze af of ze er ruimte voor maken of er een ander een plezier mee doen. Ruben: 'Vrienden en familie weten inmiddels dat je bij ons niet met hebbedingen aan hoeft te komen.'

“We moesten eerst gigantisch ontspullen”

Niet zo tiny

Hoewel de keuze voor een tiny house heus wel uitdagingen meebrengt, hebben Ruben en Marjolein er nog geen seconde spijt van gehad. Integendeel. Ruben: 'We wonen dan wel een stuk kleiner, maar het voelt totaal niet krap of opgesloten.' Het ontbreken van schuttingen en het vrije uitzicht dragen daaraan bij. Ook wonen ze in de koudere wintermaanden wel klein, maar in de overige maanden eigenlijk niet: dan is de kas een extra leefruimte. 'Mensen vragen weleens: 'Zou je geen terrasverwarmers ophangen in de kas?' Maar dat is juist niet ons idee van dit huis. Nu beleven we alle seizoenen én hoeven we in de wintermaanden maar een klein oppervlakte te verwarmen.' Naast de kas is het panoramaterras een favoriete plek. 'Met een klein zonnetje kun je daar al heerlijk vertoeven, en als je je goed aankleedt, kun je er 's avonds ook sterrenkijken', zegt Marjolein.

“We wonen nu wel kleiner, maar het voelt helemaal niet krap”

Meer dan een kopje suiker

En zo bestaat het tiny house-avontuur vooral uit geluksmomenten en hebben Ruben en Marjolein – mede dankzij de sociale cohesie in de wijk – tot nu toe niks gemist. 'Iedereen helpt elkaar waar nodig en er wordt veel uitgeleend en uitgewisseld. In deze wijk wonen meer mensen klein, dus is het niet gek dat niet iedereen een ladder of boormachine heeft.'

LEES OOK
Binnenkijken in een tiny house in de bossen: 'Dit is dé plek om helemaal tot rust te komen'

Bron: vtwonen 03-2024 | fotografie Jonah Samyn | tekst Randy van Ekeren