Beknopt wensenlijstje
'Wij waren de buren van Willem-Alexander en Máxima', zegt Iris. 'Nou ja, min of meer. We woonden namelijk aan het Noordeinde. Op een prachtige locatie dus en in een heerlijk appartement, maar het was wel een huurhuis. Omdat Vicente en ik wisten dat we samen een toekomst gingen opbouwen en op korte termijn een gezinnetje wilden stichten – hij is tien jaar ouder dan ik – besloten we een koophuis te zoeken. Onze grootste wens was een tuin: wij zijn allebei buitenmensen. Vicente (spreek uit: Bicente) komt uit Madrid, dus hij is gewend dat het leven zich buiten afspeelt.' Met een beknopt verlanglijstje – tuin, grote keuken, ruimte voor een kinderkamer en een werkplek voor Iris en liefst niet te ver van het centrum – ging hun makelaar aan de slag. 'Dit huis stond officieel nog niet te koop, maar hij had al wel de sleutels en volgens hem was het wel iets voor ons. We zijn gaan kijken en raakten op slag verliefd.'
Verkocht!
Waar het interieur van de vorige bewoners meestal een struikelblok is en iets 'waar je doorheen moet kijken', gaf in dit geval juist de inrichting de doorslag. Iris: 'Het huis was heel tof ingericht, in een stijl die helemaal bij mijn eigen smaak aansloot. Ze hadden precies dezelfde dingen als wij: een identieke bank en fauteuil, een vergelijkbare boekenkast en ook een grote eettafel. Als interieur- en foodstylist werd ik enorm hebberig van het kookeiland met werkblad van beton-ciré. En er was een ommuurde binnentuin, onze droom.
Mand van Nordal, vacht van Lene Bjerre, lamp van Hkliving, vitrinekast van One World Interiors, moss letter van Stylegreen, kussenhoes van Nac0, schilderij van Clayre & Eef.
Bron: vtwonen 02-2018 | Fotografie Jeltje Fotografie
