Binnenkijken in dijkhuis uit 1939 vol kunst en vintage items
Warm en geborgen moet de inrichting zijn, vinden Ger-Jan en Gjermund. Dus staat hun dijkhuis vol mooie vintage vondsten die ook comfortabel zijn. En er is kunst, véél kunst, want dat zorgt voor een goede sfeer en een modern contrast naast de mid-century meubels.
Bewoners
Wie: Ger-Jan (59, modeontwerper, kunstenaar, eigenaar studio PrintedPlant), Gjermund (53, architect, kok, troubleshooter in bedrijfscatering), hond Alex, poes Bjor.
Online: printedplant.com, @printedplant, @gjermundkiserud
Wat: Dijkhuis uit 1939, 175 m²
Waar: De Kwakel, sinds 2002
Woonsmaak: ‘Vintage is mooi, maar er moet ook een eigentijdse wind door het huis waaien’
Bijzonder: De zorgvuldig bij elkaar gezochte inrichting van vintage meubels, functioneel en essentieel, met kunst als reuring.
Authentieke elementen
In 2002 werden Ger-Jan en Gjermund Kwakelaars, zoals de inwoners van De Kwakel worden genoemd. In dit kleine dorp onder de rook van Amsterdam vonden de mannen een dijkhuis, niet van het type klein en schattig maar groot en prominent. ‘Het torent boven de dijk uit’, vertelt Ger-Jan. ‘Het was licht, voelde ruim en goed, en had nog authentieke elementen zoals een bruggetje naar de voordeur, glas-in-loodramen, en-suitedeuren en kaasplanken vloeren. We waren er meteen weg van. En we konden er zo in, we hebben er alleen de verfkwast doorheen gehaald.’
‘Ik heb lang gezocht naar de perfecte meubels en veel voorbij laten gaan’
De hond wassen
Pas in 2018 begint het koppel aan een grote verbouwing om het plan dat ze al vanaf het begin in hun hoofd hebben te realiseren. De begane grond – ooit een garage, later een kantoor – wordt omgebouwd tot grote leefruimte met woonkeuken en een tweede badkamer ‘waar we de hond kunnen wassen.’ De eerste verdieping, waar zestien jaar lang de woonruimte zat, is nu Ger-Jans atelier.
Koraalrood
Op de tweede verdieping blijft de slaapkamer, gezellig onder de nok van het huis. Ger-Jan en Gjermund wilden de nieuwe leefruimte een warme, geborgen sfeer geven. Daarom schilderden ze de wanden en het houtwerk warmwit en één muur koraalrood, als eyecatcher. ‘Ik had gewoon gegoogled op ‘gekleurde muren woonkamer’ en deze kleur sprak me aan’, zegt Ger-Jan. Er ligt géén gietvloer maar een dekvloer met egaline afgewerkt. ‘Dat is minder steriel, het lijkt alsof er een zeeplaagje overheen ligt. Hij is wel wat lastiger schoon te maken en vrij kwetsbaar; als je een pan laat vallen heb je meteen een deuk. Maar goed, hoe vaak laat je een pan vallen! Ik vind het ook niet erg. Je leeft in een huis, en ja, dan beschadigt er weleens iets.’
Vintage
Als student van de Arnhemse kunstacademie was Ger-Jan al een liefhebber van de kringloop en de liefde voor vintage spullen is altijd gebleven. Maar vintage zoekt hij nu bij gespecialiseerde (web)shops: ‘Kringloopwinkels liggen tegenwoordig vaak vol met rommel, als gevolg van de verspullingscultuur. Juist vanwege die cultuuromslag houd ik van vintage, met name uit de jaren ’50 en ’60. Het heeft zo’n hoge kwaliteit dat het al die jaren makkelijk heeft overleefd en ik weet zeker dat het nog jaren meegaat. De originaliteit van deze ontwerpen spreekt me erg aan; ze waren nieuw en vernieuwend, er werd nergens op voortgeborduurd.’
Meetlint
Lastig zijn die mid-century ontwerpen ook: ‘De zitmeubels hebben zo’n rechte zit. De bank was dan ook het moeilijkst te vinden. Maar we hebben er één gevonden waar we lekker op kunnen hangen.’ En hij betaalde er niet eens de hoofdprijs voor: ‘Ik vind het een leuke sport om budgetbewust te kopen. De inrichting van de woonkamer is heel langzaam gegroeid. Ik wist precies wat ik wilde, die kleur, die maat, die vorm. Ik heb lang gezocht, altijd met het meetlint bij de hand, en veel voorbij laten gaan.’
Woonidee
De dubbele rij wandkasten vormt een groot vlak dat bijna wegvalt tegen de muur (hallo opbergruimte!). Voor een spannend effect ga je voor onderkasten in een andere kleur.
Frisse tegenwind
‘Vintage is mooi, maar er moet ook een eigentijdse wind door het huis waaien’, vindt Ger-Jan. ‘We leven ten slotte in het nu. Dus ik zoek graag het contrast.’ Dat ontstaat onder andere door alle kunstwerken in huis, de meeste van jonge kunstenaars. ‘Die zijn nog betaalbaar. Kunst kopen gaat puur om emotie. Ik word zo gelukkig als ik een kunstwerk vind dat me raakt.’ Ook contrasteert de eethoek met de strakke mid-century vormgeving. Er staan gezellige caféstoelen en een eettafel die op maat is gemaakt van gerecyclede teakhouten vloerdelen. Dezelfde planken hangen als wandplanken in de zithoek en keuken. Die keuken is van Kvik, modern gekleurd in hoogglans antraciet en wit. De hoogte van ruim drie meter is benut met een dubbele rij wandkasten. ‘‘Ik moet veel ruimte hebben!’, riep Gjermund over de keuken. Hij is gek op koken en wil niet een halve kast leeg moeten halen voor hij vindt wat hij nodig heeft.’ De badkamer is ook eigentijds met een grafisch antraciet-wit tegelpatroon. Iets soortgelijks had hij gezien in een restauranttoilet in Hong Kong, vertelt Ger-Jan, die voor zijn werk als designer voor modemerken als Claudia Sträter al jarenlang de wereld rondreist. Zijn fotostream staat vol plaatjes van mooie ideeën: ‘de inspiratie ligt op straat.’
‘Dit tegelpatroon zag ik in een restauranttoilet in Hong Kong’
Noorwegen
Gjermund verlangde naar licht, lucht en ruimte, daarom is het stel van Amsterdam naar De Kwakel verhuisd. Ger-Jan: ‘Hij komt uit Noorwegen, is een buitenmens en wilde een hond om mee de velden in te trekken en een moestuin om uit te eten. Ik vond het moeilijk en heb nog jarenlang onze boodschappen in de stad gedaan. Maar het heeft me ook veel gebracht. Door de wandelingen met de hond kreeg ik oog voor de natuur en maak ik nu mijn botanische artprints.’ Inmiddels gewend als Kwakelaar deed Ger-Jan onlangs zelfs een overmoedige suggestie: zullen ze in Noorwegen gaan wonen? ‘Ik had niet verwacht dat Gjermund het zou willen. Er is een stuk familieland met een boerderij erop. Ingestort, maar toch. Wie weet. Gelukkig is het niet te ver van Oslo.’
Shop de stijl...
Bron: vtwonen 03-2023 | Styling Ilona Jongepier | Fotografie Dana van Leeuwen | Tekst Monique van der Pauw