Eerst schrik je: wat zit daar? Een enórme spin! Woooehaaa! Zo gaat dat tenminste bij mij. Ik heb het nooit begrepen. Ik ben bang voor ieder dier, maar ik vind ze óók leuk en fascinerend. Ik heb een hond, twee katten en twee konijnen. Mijn angst heb ik voor het grootste deel overwonnen, maar ik pak nog steeds niet zonder vrees een spin op. Dat zal dat gen wel zijn, denk ik dan. Want het slaat natuurlijk nergens op.
Baby's
Dus boog ik me eens goed over deze 'gigantische' spin. Wat zit hij stil, dacht ik. Even blazen. Prompt schoten er kleine spinnetjes alle kanten op. Wat bleek: dat grote lijf bestond uit wolfspinbaby's. Ze kropen meteen weer terug op moeders rug. Ieks, maar ook: aaaach…
Hoe verzin je het
Wolfspinnen komen overal voor, zelfs op de Noordpool. De grootte varieert van 0,4 tot 4 cm. Vrouwelijke spinnen dragen hun bevruchte eieren mee in een eicocon, een ronde zak van draad. Gravende soorten verbergen hun eicocon ondergronds. Na het uitkomen van de eitjes klimmen de jongen op de rug van hun moeder, die ze gedurende aanzienlijke tijd meedraagt. Sommige soorten leven in holtes om hun prooien op te wachten terwijl andere rondzwerven op zoek naar een geschikt slachtoffer (kleinere insecten, geen mensen).
Ze maken geen webben. In tegenstelling tot de meeste andere spinnen hebben wolfspinnen een goed gezichtsvermogen (op de foto zie je de oogjes!) en kunnen goed jagen. Ze zijn nachtactief. Het is dus eigenlijk bijzonder dat ik er overdag een zag, gewoon op een trap buiten. Ik vind het een rustig idee, dat ze zich overdag verstoppen. Maar ik vind ze óók fascinerend. En een beetje zielig ook. Stel je voor: je kinderen 'aanzienlijke tijd' op je rug met je mee moeten dragen.
Bron: beeld en informatie Wikipedia
