Ik begrijp het technische verhaal hoor: binnen zijn zaailingen gewend aan de droge lucht, een constante temperatuur en hun dagelijkse sproeibeurt. Dus als ze naar buiten gaan, is dat even wennen. De eerste dag overdag een uurtje naar buiten in de schaduw en een uurtje in de zon, dag twee iets langer en zo een week lang totdat ze zijn afgehard. Natuurlijk maakt dit de kans van slagen groter. Maar het is ook een bewerkelijke klus. Je zou er zomaar een week vakantie voor op moeten nemen!
Dus gooide ik het over een andere boeg: een bak met Sedum– en Lavas– zaailingen ging gewoon, hop naar buiten, de halfschaduw in. En daar laat ik ze de komende weken ook staan (tenzij er nachtvorst op komst is). Als experiment. De andere zaailingen bivakkeren nog even binnen. Met de zachte nachten van afgelopen dagen lijkt het tot nu toe prima te gaan: ze staan nog fier overeind. Maar de koukleumen, de lavendelplantjes houd ik toch nog liever even binnen. Eerst eens kijken wat de proefkonijnen doen…
