Buitenkijken in een avontuurlijke tuin in Zweden

Avontuurlijke tuin

Annie en Gustaf wonen met hun drie kinderen in Varberg, een badplaats onder Gotenburg aan de westkust van Zweden. Hun huis staat in een kindvriendelijke woonwijk uit de jaren 60, met scholen, vrienden en activiteiten dichtbij. Alle huizen staan keurig op een rijtje, allemaal op een identieke kavel. Hun tuin lieten ze jarenlang onaangetast, omdat ze tegen obstakels aanliepen. Zoals de oriëntatie van het huis, met juist aan de straatkant de behaaglijkheid van de avondzon. ‘Soms zaten we daar op de betonnen trap met een kop koffie. Op zulke heerlijke avonden overwogen we om een ​​patio voor het huis te maken. We lieten dat plan snel weer varen door de nabijheid van de straat en het gevoel er bekeken te worden. Lange tijd wisten we daarom niet wat we nou met de tuin aan moesten.’ Ook wisten ze niet hoe ze de beperkte ruimte moesten benutten. Gustaf: ‘Al zagen we de tuinoppervlakte niet als obstakel, maar als leuke uitdaging om er iets avontuurlijks van te maken.’

Grote vijver

Toen een graafmachine bezig was in hun straat, sloeg de inspiratie opeens toe: er moest een XL-vijver komen. Achteraf was dat niet eens zo verrassend, want Gustaf had al meerdere visvijvers aangelegd en zowel Annie als Gustaf zijn fervente aquariumliefhebbers. ‘We besloten in een impuls een groot gat voor het huis te laten graven. Met de opgegraven grond maakten we een ​​heuvel, waarin we een landschap van rotsen aanlegden met een kronkelend beekje. Het water wordt uit de vijver omhoog gepompt en van zuurstof voorzien, perfect voor de vissen’, vertelt Gustaf. De rotsachtige oever en de beplanting maken het lastiger voor de kleine kinderen om bij het water te komen, wat het stel rust geeft. Je komt bij de waterkant via een poort en een vlonder.

Privacy in de voortuin

‘We kozen óók voor deze opzet omdat we gewoon graag een mooi waterlandschap wilden maken. Het is tenslotte wat we elke keer zien als we het huis in en uit gaan.’ Het slimme is: de wilde waterpartij zorgt voor privacy, omdat alle aandacht van voorbijgangers ernaar getrokken wordt. De familie die daarachter op het houten terras zit, zien ze niet. Ze schuilen er onder een stoere pergola bekleed met het kronkelende groen van hop en wilde druiven, dat bereikbaar blijft voor de stralen van de avondzon.

Rust & reuring

‘Een vijver brengt de tuin tot leven en is tegelijkertijd rustgevend’, vertelt Annie. ‘Het is heerlijk om naar het geluid van kabbelend water te luisteren en bij de vissen te zitten. Koppeltjes koi zijn sociale, intelligente en nieuwsgierige wezens, die hun baasjes herkennen en zich laten aaien. Er zijn rond het water ook andere beestjes. Zo hebben we salamanders, komen er vogels drinken en schieten schaatsenrijders over de water­spiegel. Het hele jaar door zijn er spannende dingen te zien voor nieuwsgierige kinderen.’ De tuin is een veilige wereld van ontdekking geworden die de kinderen prikkelt om buiten te zijn. ‘Dat maakt het voor ons gemakkelijker om tijd aan onze tuinprojecten te besteden zonder de kleintjes uit het oog te verliezen.’

Experimenteren in de moestuin

Annie wilde graag zelf groentes kweken. Een stevige boog van lattenwerk verwelkomt je in de moestuin. De boog is bedekt met hop, die woekert rond een lampensnoer dat het hele jaar door uitnodigend brandt. Bij de aanleg van de moestuin kwam Annies timmerkunst goed van pas, ze werkt niet voor niets bij een houtzagerij. ‘De groentetuin moest qua stijl passen bij het huis, dus heb ik de houten kweekbakken strak vormgegeven en zwart geverfd.’ De verhoogde bakken vormen de grenzen van een duidelijk afgebakend gebied, dat ook te herkennen is aan de ondergrond van zwarte diabas-split (grind) rond vierkante stapstenen. ‘Het is niet onze bedoeling om volledig zelfvoorzienend te worden’, zegt Annie. ‘Het is eerder een hobbytuin en een experimenteertuin waar we de kinderen bij kunnen betrekken om ze te leren waar voedsel vandaan komt. En als je zesjarige het dan cool vindt om tegen zijn vrienden te zeggen ‘laten we een wortel gaan trekken’, dan weet je dat je iets goed hebt gedaan’, lacht ze.

Buurtboeket

Met de jaren kwamen er steeds meer bloemen in de tuin. ‘Dat is goed voor de natuur, want bijen en andere bestuivers profiteren ervan’, legt Annie uit. ‘Ik beleef er ook plezier aan, omdat ik graag boeketten bind. Weer een andere manier van buiten iets moois doen. Soms zet ik een paar emmers met boeketten te koop bij de oprit. Rijk word ik er niet van, maar ik geniet ervan om bloemenpracht te verspreiden.’

Creatief met hout

Al de grote timmerprojecten in de tuin hebben gezorgd voor een behoorlijke hoeveelheid resthout. Een stapel reststukken is ook een stapel mogelijkheden voor creativiteit. Annie maakte er bijvoorbeeld tuinmeubels, een schommel, een insectenhotel, een speelhuisje voor de kinderen en een kooi voor de kwartels van. ‘Kwartels zijn een goed alternatief voor kippen als je weinig ruimte hebt’, zegt Gustaf. ‘Ze hebben een kleinere kooi nodig.’ De schaduwrijke noordkant van de tuin, achter het huis, is de perfecte broedplaats voor de kwartels. Hun verblijf kwam recht voor een keukenraam, zodat de kinderen ze vanuit huis kunnen zien. ‘Hoewel de achtertuin op het noorden ligt, komt er zowel ’s ochtends als ’s avonds toch wat zon. We hebben er wat geëxperimenteerd met planten, met en zonder succes. Frambozen en aardappels deden het hier niet goed, maïs en zonnebloemen verrassend genoeg wel.’ Verder is het ook de perfecte locatie voor de composthoop. Binnenkort krijgen de kwartels buren in de vorm van konijnen. Annie: ‘Eieren rapen, kuikens uitgebroed zien worden, vissen voeren, kikkervisjes zoeken, konijnen knuffelen en af en toe een wortel knabbelen of smikkelen van een zonverwarmde perzik. Dat zijn dingen die het leven mooier maken. We hebben hier bewezen dat je ze allemaal kunt doen op een klein stukje grond.’