Even voorstellen
WIE Frédérique Lippens (39), haar man Raphaël Gueulet (34) en hun zoon Maxence (1,5)
WAT Na gewerkt te hebben voor bureaus in Antwerpen en San Francisco richtte de ingenieurarchitect in 2015 haar ontwerpbureau LOFT22 Architecture op. Hiermee focust ze op high-end residentiële projecten en totaalconcepten, waarin architectuur, interieur en kunst samenkomen. Ook combineert ze haar passie voor architectuur en kunst in LOFT22 Art Space, waarvoor ze incidenteel een galerie opent in haar loft.
WAAR Een open appartement op de derde verdieping van een voormalige diamantslijperij in het centrum van Antwerpen.
“Thuis is mijn happy place, die mijn creativiteit aanwakkert”
Industriële ziel
'Toen ik de loft bezocht in 2011, was ik meteen verliefd. De open ruimte, de balkenstructuur van het plafond en de sequentie van tien grote ramen spraken me meteen aan. Het grootste schuifraam met terras werd mijn venster op de wereld, waar ik de pannendaken zie gloeien bij zonsondergang. Architect Tadao Ando zei ooit dat ruïnes de naakte structuur van een gebouw oplichten. Hier voel ik die industriële ziel.'
Passie voor design en kunst
'De diamantslijperij was in 2002 door B-architecten omgevormd tot casco lofts, dus een renovatie was niet nodig. Het is een wit canvas, bestaande uit twee hoofdelementen: een compacte, glazen box met de nachtzone en utilitaire ruimtes en een grote leefruimte met open keukenblok. Die woonkamer voorzag ik van design en kunst, een familiepassie – mijn vader en grootvader zijn verzamelaars. De combinatie van sobere stukken met geleefde objecten pas ik ook toe bij klanten, maar mijn eigen interieur is nog eclectischer. Ik kan niet zo goed afstand doen van spullen met een persoonlijke betekenis.'
“Soms stonden er 150 mensen in mijn woonkamer”
Ontmoetingsplaats
'Nadat ik in Los Angeles met ondernemerschap in aanraking kwam, richtte ik LOFT22 art space op, een galerie waarbij ik kunstenaars, curatoren en publiek samenbreng in mijn appartement. Een beetje zoals de vroegere Parijse salons, maar dan met een New Yorkse vibe. Soms stonden er 150 mensen in mijn woonkamer! Tijdens de kunsttentoonstellingen zette ik wat meubels aan de kant om de ruimte nog leger te maken, maar je zag wel dat er gewoond werd. Mensen vonden die intieme setting tof. Sinds de komst van mijn zoon staat de galerie op een lager pitje, maar ik wil het graag weer oppakken.'
“Ik hou van de open ruimtes omdat ik graag in verbinding sta met mijn omgeving”
Zelfs het speelgoed stijlvol opbergen
Raphaël trok vier jaar geleden bij Frédérique in en samen kregen ze een zoon. 'Raphaël voegde vooral planten toe, wat het nog huiselijker maakt. De kinderspullen van Maxence probeer ik te integreren in het interieur, omdat je alles fel ziet in de open ruimte. Zijn witte box staat in het verlengde van de witte tafel, we kochten een rood Vitra-stoeltje voor hem en zijn speelgoed zit in een witte kist waarop mijn moeder een rode mond schilderde, als knipoog naar een schilderij van Man Ray.'
/cee87bb64ba74675b12d06adbd5dfb45/image.png)
/055001f4d0ad431cb8c8b0fc4c84b37d/image.png)
/ae9d8c47740342e1bad9d68069b94c2f/image.jpg)
/3b51c37d51c043228d1425175206df87/image.jpg)
/7b7405f6fe7f4f67bd04c5ff3ec9692b/image.jpg)
/cee52b4410114d6c95066be9ad1e7b29/image.png)
