Uit de hand gelopen bouwproject
Het is middernacht als we via een grindweg bij de cortenstalen toegangspoort arriveren. De poort opent en we rijden verder, dwars door de tuin richting de villa, die nog aan het zicht onttrokken is. Meer dan honderd typisch Marokkaanse terracotta lampen verlichten de tuin op betoverende wijze. Anissa verwelkomt ons in haar vakantiehuis, waar zij en haar vriend Stijn verblijven als ze niet in hun woonplaats Mechelen zijn. 'Wacht maar,' zegt Anissa enthousiast, 'morgenochtend ontdekken jullie het uitzicht op het Atlasgebergte.' Ze vertelt over haar uit de hand gelopen passieproject. 'Je zou het nu niet zeggen, maar in eerste instantie was het idee om iets simpels te bouwen op een paar uur vliegen van België, waar we samen met vrienden en familie kunnen onthaasten.' De afgelopen drie jaar bracht Anissa voornamelijk hier door, in Marokko, waar haar roots liggen. Grotendeels vrijwillig, maar ook vanwege de lockdown, die ervoor zorgde dat het project steeds en groter werd. 'Ik was hier alleen, had opeens een zee van tijd en begon bewuster te leven. Op de eerste ontwerptekeningen was het pand half zo groot, maar we hebben twee hectare aan grond. Dus besloten we het huis uit te breiden met het idee het ook te verhuren. Zo kan ik tonen wat de plaatselijke vaklieden kunnen, want hun ambachtelijke technieken zijn zo ongelooflijk knap.'
Aangestampte aarde
Zelliges, bejmats en tadelakt: de twee tegelsoorten en het stucwerk zijn slechts een paar voorbeelden van typisch Marokkaanse ambachten die al jaren hun weg naar onze contreien vinden. Anissa: 'Als je naar het huis kijkt, heb je niet meteen het gevoel: ik ben in Marokko. Toch is alles hier gemaakt, met lokale materialen en door de plaatselijke bevolking. De villa is gebouwd van aangestampte aarde. Die traditionele techniek, ook bekend als pisé, is ideaal in een droog klimaat en houdt zowel warmte als kou buiten. Het oogt natuurlijk en laat het huis opgaan in de omgeving. Dat kan ook niet anders, want tachtig procent van de aarde is hier opgegraven om de fundering van het huis te leggen. Waar mogelijk lieten we de pisémuren in het zicht, maar omdat we voor de grote ruimtes met betonnen structuren moesten werken, zijn de pisémuren op sommige plekken gaan barsten. Die delen zijn afgewerkt met ruwe tadelakt waar hooi in zit, opgebracht met spatels. Dat leverde eenzelfde natuurlijke uitstraling op. De combinatie oogt brutalistisch, waar ik van houd, en laat zien hoe het huis gebouwd is.' Binnen zijn de muren bedekt met zelliges of tadelakt, bijna altijd in de natuurlijke kleur, en de vloeren zijn betegeld met bejmats. 'Als je dat allemaal lokaal kunt krijgen, waarom zou je dan marmer uit Italië verschepen?'
Uit het niets
Er was alleen natuur toen Anissa en Stijn het perceel kochten. 'We begonnen met een waterput en vijftig olijfbomen. In het naastgelegen dorp was er vrijwel geen elektriciteit, dus lieten we een installatie maken waar het dorp ook van profiteert. Hetzelfde geldt voor de grindweg. Wij houden rekening met de omgeving, iets wat voor ons vanzelfsprekend is. Bij chique villa's rondom Marrakech zie je vaak enorme gazons, maar het kost enorm veel water om die groen te houden. Nu hebben wij het geluk dat we in de Ourikavallei leven, de groenste regio rondom Marrakech, maar toch is het zonde om water te verspillen.' Voor de tuin werkte het stel samen met Marius Boulesteix, een in Marrakech gevestigde tuinontwerper die zich heeft gespecialiseerd in tuinen die tegen het droge klimaat kunnen. 'De nog jonge tuin imiteert de natuur en zal transformeren tot een kleine oase met woestijnplanten, witte en lichtroze bloemen, metershoge bomen en een aangelegde rivier, die bij een stortbui het water afvoert,' vertelt Marius.
Roeping gemist
In het huis lijkt de natuur overal naar binnen te dringen. Niet alleen in de leefruimte met het keukeneiland en verschillende zithoeken, maar ook in de slaapkamers en in de lange gang, waar openingen tussen de kamers een patiogevoel creëren. De architectuur is aards en puur, maar tegelijkertijd opvallend modern. Een indrukwekkend staaltje is de trap naar het dak, waar je 360 graden uitzicht hebt op de vallei, het Atlasgebergte en Marrakech. 'Ik heb mijn roeping gemist denk ik', lacht Anissa. 'Ik houd van architectuur en van koken, dat komt hier op een mooie manier samen. Ik wist precies hoe het huis eruit moest komen te zien, maar ik kon het niet tekenen. We werkten samen met een jonge, lokale architect die mijn ideeën vertaalde naar een concreet ontwerp. Veerle van Eycken van V Interieur, een Mechelse binnenhuisarchitect, ondersteunde me op technisch vlak.' Alle meubels en accessoires sprokkelde Anissa gaandeweg bij elkaar tijdens de bouw. 'Ik verzamelde stukken van lokale makers die op een duurzame manier bezig zijn, van vloerkleden en lampen tot hang- en sluitwerk, zonder meteen te weten waar ik ze toe zou passen. Als ik iets niet kon vinden, ontwierp ik het zelf en liet ik het lokaal maken, zoals de bank, het daybed en verschillende tafels. Toch hadden we hier ook herkenningspunten nodig die doen denken aan ons leven in Mechelen. Een designlamp bijvoorbeeld, maar ook het keukeneiland, waar iedereen samenkomt na een duik in het zwembad, bezoek aan de stad of roadtrip door de bergen.'
Je las een artikel van het magazine 'Eigen Huis & Interieur'. Op zoek naar meer inspiratie over design, interieur, kunst en ontwerpers? Bekijk de pagina van Eigen Huis & Interieur.
