Een tijdje geleden bezocht ik voor mijn weblog een theetuin in Eemnes. Direct bij aankomst was ik al licht geïrriteerd. Niet omdat ik me een weg door het verkeer op de A1 moest heen akkeren (wat op zich wel vrij irritant is), maar omdat ik mijn telelens niet bij me had en ik bij aankomst zag dat een ooievaar met haar kuikens domicilie hadden gekozen boven de theetuin. Super fotogeniek. En super onbereikbaar met een gewone zoomlens, dat ook.
Kringloop om de hoek
Mijn gezelschap van die dag – een bruiloftsstylist – wilde na het bezoek aan de theetuin nog even een bezoek brengen aan een kringloop om de hoek. Ze was op zoek naar een bepaald type vaas dat tot dan toe vrij onvindbaar leek en hoopte dat ze daar misschien meer geluk zou hebben. (Spoiler: ze heeft hem gevonden.) Via pittoreske boerenweggetjes reden we naar het centrum van Eemnes. Kringlopen zijn gezien hun omvang meestal gevestigd op industrieterreinen, dus ik was inmiddels best nieuwsgierig naar het adres dat we gingen bezoeken.
Verstopte schatten
Achter een scheefgezakt hek ontvouwde zich een terrein volgepakt met spullen. Heel veel oude spullen. Op en in en door elkaar, in metalen stellingkasten, in provisorisch gebouwde overkappingen en gewoon in de open lucht stonden honderden en honderden tuinbeelden, zonnewijzers, grote glazen flessen, kandelaars, tuinornamenten, wasbakken, vogelhuisjes, wagenwielen, manden en nog veel meer andere zaken die min of meer tegen de Nederlandse elementen kunnen. Als het nog geen verweerd uiterlijk had, dan kreeg het het daar in ieder geval wel. En dan heb ik nog niet eens de binnenruimte genoemd, die ook van vloer tot plafond volstond. Niet met doorsnee kringloopspullen, maar met curiosa en antiek. Er kwam geen einde aan. Het ooievaar debacle was ik inmiddels wel vergeten. Zoals een terrein met oude meuk me in feite alles doet vergeten.
Strik erom
Ik kocht niet veel bij De Evenaar (want zo heet dit adres), behalve deze strik van beton. Er lagen er wel een stuk of 50 van, als paaseieren verspreid over het gigantische buitenterrein. Dat iemand ooit op het idee kwam een strik in beton te gieten, vind ik net zo raadselachtig als ik het grappig vind. Om die reden zwichtte ik voor dit wonderlijke accessoire. Ik gaf hem thuis, na een goede grondverflaag, een kobaltblauwe kleur met gewone verf.
Een daggie Eemnes
Als je een zwak hebt voor rustieke spullen, als je een oud huis aan het opknappen bent en je zoekt nog iets passends uit die tijd of als je bruiloftsstylist bent: dan moet je echt eens langsgaan in Eemnes. Anders trouwens ook, alleen al voor de ervaring. Combineer het met een bezoek aan de theetuin en je kan er, zoals mijn oma zou zeggen, 'een daggie van maken'. En vergeet dan niet, als je vogelaar bent of graag foto's maakt, je telelens in te pakken.
(Wil je weten waar de spullen op de foto vandaan komen? De poster is van De Jeugd van Tegenwoordig, ik kocht hem op Marktplaats, roze stoel is uit de Brakig collectie van Ikea, gele kandelaar Nappula van Iittala, mokje van Lagerhaus (Zweden), marmeren boekensteun van de kringloop.)
Oh Marie
Marlous Snijder heeft een neus voor kringloopschatten. Wat een ander weg doet, is voor haar een bron van inspiratie. Op vtwonen.nl/ohmarie deelt ze haar recente vondsten én hoe je ze integreert in je interieur. En beloofd: het zijn kringloopschatten die iedereen vinden kan. Anders is de lol er al gauw af natuurlijk. Marlous is hoofdredacteur van Oh Marie!, hét tegendraadse weblog voor de creatieve geest. Op dit weblog vind je wekelijks inspiratie op het gebied van styling, vintage, fotografie en lifestyle geleverd door Marlous in samenwerking met stylisten, fotografen, illustratoren en ontwerpers.
Bron: Tekst en fotografie Marlous Snijder
