Respect voor 'het boerse' en liefde voor industrieel wonen, gaat dat samen? Ja, laat deze verbouwing zien. Sandy en Frank toverden een oude keuterboerderij om tot loftachtige ruimte die imposant én uitnodigend is.
Verliefd op een bouwval
'We gluurden door het raampje van de schuur naar binnen en zagen het meteen voor ons: de woonkamer, de keuken. De indeling stond al vast voordat we de woning hadden gekocht', lacht Sandy. Het gezin woonde in hartje Den Haag en had de boerderij in Abbenbroek online gevonden. Nog voor de officiële bezichtiging waren ze al even poolshoogte gaan nemen. 'Ik was meteen verliefd op de plek, de oude bomen, het gevoel van vrijheid dat je in de binnenstad niet hebt.' In de oude schuur lag zelfs nog hooi en stro op de grond. Eén nadeel: de boerderij stond al veertig jaar leeg. Het was een bouwval. 'De oude eigenaar was hier opgegroeid en had het huis nooit willen verkopen. Maar hij had er ook niks aan gedaan; planten groeiden op het dak en de voorgevel was overwoekerd door klimop. Daardoor was het voorhuis uiteindelijk compleet ingestort. Niet voor niks stond het al twee jaar te koop.'
Houden wat je houden kunt
Toch durfden Sandy en Frank het aan. Want huizen renoveren, dat konden ze wel. In Den Haag hadden ze jarenlang niks anders gedaan: oude panden opkopen, opknappen en weer doorverkopen. Verbouwen met respect voor de historische waarde was vanzelfsprekend voor ze. 'Wat veel mensen doen, is zo'n vervallen huis helemaal opnieuw opbouwen in oude stijl. Maar dat geeft toch niet dezelfde sfeer. Alleen als je de dingen laat zoals ze waren, blijft het karakter intact.' Het historisch onderzoek dat ze moesten laten doen omdat de boerderij een rijksmonument is, was wat dat betreft een eyeopener. 'We wilden alles al zo veel mogelijk in oude staat houden, maar door zo'n onderzoek leer je ook wat de functie was van al die oude elementen. Dat prikkelde ons nog meer om bepaalde dingen te laten zoals ze waren. Alles wat behouden kón worden, is behouden.'
Bron: vtwonen september 2015 | Fotografie & styling Holly Marder | Tekst Amber van Rijn
