Over de streep
Sebastiaan: 'Toen de schilder de pot groene verf voor de muur in de woonkamer opentrok, schrok ik me een ongeluk: hebben wij dát uitgezocht?! We waren voor die kleur gegaan op aanraden van architectenbureau Hal-2. Ik was er zelf echt nooit op gekomen, maar nu ben ik er wel heel blij mee. Toen op een dag de buren langskwamen, zeiden ze: 'Als je er niet uitkomt; wij hebben een architectenbureau.' Niet veel later zijn we inderdaad met hen in zee gegaan. Wij hebben de rode lijn voor ons droomhuis aangegeven – strak, modern en warm – zij zijn daaromheen gaan dansen. We waren het lang niet altijd eens. Maar al die sparrondes hebben er wel voor gezorgd dat we soms over een streep getrokken werden, wat uiteindelijk heel verrassend uitpakte. Bijvoorbeeld het idee om de net gelegde eikenhouten vloer in de slaapkamer wit te schilderen. Zo zonde, vonden wij! Maar nu springen de koperen wasbakken inderdaad meteen in het oog.'
Thuis-gevoel
'Het hele huis is leeggehaald, tot alleen de fundering en de buitenmuren nog over waren. Zelfs het plafond in de woonkamer moest worden verzwaard, vanwege de stalen deuren. Het voordeel van zo'n grote verbouwing is dat je alles precies naar wens kunt indelen. Het nadeel dat je van tevoren al weet dat niet alles volgens plan zal verlopen. Het keukenblad werd tot drie keer toe opnieuw geleverd, de slaapkamerkast paste niet omdat de vloer schuin afloopt, spullen werden te laat geleverd… Maar ach, dat hoort erbij. Alles is precies zo geworden als we besproken hadden. De begrotinghebben we niet gehaald, daar zijn we overheen gegaan. En toch… Als ik thuiskwam in ons vorige appartement, dacht ik altijd: tja, aardig, maar een thuis is het niet. Dat gevoel heb ik nu wel. En dat is me alles waard.'
Shoppen in de stijl van
Hanglamp van Northern Lighting, bank van Triv Visby, klok van Pana Objects, tafel van Braxton, plant van Mica decorations, waterfles links van Leonardo, waterfles recht van Leonardo, kussen van Riverdale, plaid van Malagoon.
Bron: vtwonen 10-2016 | Fotografie en styling Jansje Klazinga | Tekst Mariska Keus
