Bewoners
Wie: Erika (41, executive producer), Braz (7) en poes Billie
Online: iamerika.tv
Wat: voormalig bedrijfspand met appartement uit 1964 van170 m²
Waar: Amsterdam Slotervaart, sinds zomer 2017
Woonsmaak:'Ik houd van uitgesproken vormen, kleuren en materialen'
Bijzonder: Erika woont met lef! Wij willen nu ook zo'n roze met koperen wand in onze keuken
Van familiebedrijf naar woning
Plek van handeling: stadsdeel Slotervaart, in het zuidwesten van Amsterdam. Een woonwijk die in de jaren 50 en 60 uit de grond werd gestampt om te voorzien in de behoefte aan woonruimte voor de groeiende stadsbevolking. Er kwamen rechte straten, keurige eengezinswoningen en moderne flatgebouwen van drie hoog. De straten kregen de namen van geschiedschrijvers, waterbouwkundigen en toneelspelers. Tussen de woonhuizen verrezen ook bescheiden bedrijfspanden, met werkruimte op de begane grond en woonruimte op de eerste verdieping. 'In zo'n pand, nu mijn huis, runde meneer Stuyt sr., meneer Stuyt jr. en later diens dochter het familiebedrijf: een agentschap in denim stoffen', vertelt Erika.
Historisch familiegevoel
'Dat verklaart ook meteen de houten lambriseringen in de zithoek. Hier was ooit de directeurskamer, met een groot bureau waaraan meneer Stuyt werkte. Even heb ik overwogen om het houtwerk te schilderen, maar dat idee heb ik snel laten varen. Het palissanderhout hoort bij de historie van dit pand en het grappige is dat mijn vintage dressoir er perfect bij past.' Die historie én het warme familiegevoel was ook waar Erika voor viel toen ze het pand voor de eerste keer binnenstapte. 'Ik voelde direct positieve energie. De enige twijfel die ik had, was dat ik de buurt niet meteen aantrekkelijk vond. Tegelijkertijd zag ik dat dit huis ons zó veel te bieden had: genoeg ruimte om te wonen en te werken, maar ook de mogelijkheid om het met anderen te delen, door het deels te verhuren via Airbnb of te gebruiken als yogastudio.'
Woonidee
Een hanglamp die perfect past bij een koperen keukenwand? Die maak je makkelijk zelf, met een koperen buis en een paar zadeltjes (klemmetjes), een snoer, een fitting en een peertje.
Historisch familiegevoel
Een snurkende vriend bracht het balletje aan het rollen, vertelt Erika. 'Door zijn geronk kon ik niet slapen en zo kwam het dat ik in de nachtelijke uurtjes rondsurfte op Funda en dit huis spotte. Mijn nieuwsgierigheid was meteen aangewakkerd. Want honderdzeventig vierkante meter voor een redelijke prijs, waar vind je dat in Amsterdam? Ik woonde op dat moment met mijn zoon Braz in Oud-West op een kleine etage en had een werkruimte elders in de stad. Een plek waar ik wonen en werken zou kunnen combineren stond hoog op m'n verlanglijst.' Dit pand voldeed precies aan Erika's wensen. Ze deed een bod, tekende het koopcontract en mocht, met haar schetsblok op schoot, nog vóór de overdracht een paar uurtjes doorbrengen in haar toekomstige onderkomen. 'Die middag zag ik het al helemaal voor me zoals het nu is: het licht, de ruimte, de indeling.'
Flinke verbouwing
Samen met een paar sterke neven, haar vader en stiefvader ging Erika na de overdracht direct voortvarend aan de slag. Muren werden gesloopt, de grote stofstalenkast ging eruit en ook de vloer moest eraan geloven, zodat er vloerverwarming kon komen. 'Een grote, open ruimte was wat ik voor ogen had. Eén muur bleef staan, zodat er een natuurlijke scheiding is tussen het deel waar ik kan ontspannen op de bank en het deel, direct waar je binnenkomt, waar gewerkt wordt.' Met een stoer en warm kleurpalet – een donkergroene keuken, een roze met koperen wand en okerkleurige gordijnen – kwam er warmte in het pand met z'n industriële uitstraling. 'Ik was eerst bang dat ik niet genoeg meubels zou hebben om het huiselijk te maken, maar toen alles er stond en de vloerkleden op de betonnen vloer lagen, was het goed. De ladekast die bij de bedrijfsinventaris hoorde en die ik cadeau kreeg van de familie Stuyt is, samen met de lambrisering en het oude, inmiddels loze buizenstelsel, een prachtige herinnering aan het verleden van dit pand.'
Shop in de stijl van…
Bron: vtwonen 08-2018 | fotografie Jeltje Janmaat | styling Erika Vocking