Voormalige matrassenfabriek in Melbourne
Al ruim twintig jaar is de bewoonster van dit huis een fervent verzamelaar van vintage, curiosa en bric-à-brac. ‘Maar,’ bekent ze, ‘mijn passie voor mooie, gebruikte spullen groeit nog met de dag. Ik ben gewoon gek op het patina van ouderdom, het sleetse karakter van vervlogen herinneringen, verhalen en geheimen.’
Voormalige matrassenfabriek
De liefde voor ouderdom zit diep bij de Australische Lynda Gardener. Geen wonder dat haar interieur continu verandert: spullen moeten wijken om plaats te maken voor mooie nieuwe vondsten waaraan ze onmogelijk weerstand heeft kunnen bieden. Maar onlangs heeft Lynda haar huis aan een radicale omwenteling onderworpen. Woonde de stiliste voorheen in een vrouwelijke, witte wonderwereld (voor de oplettende lezer: inderdaad, de witte versie van Lynda’s huis zag je al eerder in vtwonen!), nu hebben de rauwe randjes van vintage hun intrede gedaan. Oorzaak van deze ommekeer: een nieuwe liefde: Mark Smith. Hij is de marketingdirector van de Queen Victoria Markets, gevestigd in negentiende-eeuwse markthallen, en net als zij een verwoed liefhebber van vintage en verzamelen. ‘Mijn witte huis had een éénpersoons, single-girl focus’, vertelt Lynda. ‘Ik wilde dat ons interieur van ons allebei zou worden, een afspiegeling van ons beider levens en ervaringen.’
Blij met een bouwval
De Australische geliefden wonen in een huis dat Lynda jaren in haar vizier had: een oude matrassenfabriek, gelegen in een buitenwijk van de stad Melbourne. Ze kon het gebouw zien vanaf de bovenste verdieping van haar vorige huis, ook al zo’n bijzonder stulpje: een voormalige schoenenfabriek. Als ze hoort dat de fabriek te koop staat, grijpt ze meteen haar kans. ‘Stel je voor dat er een projectontwikkelaar op zou springen! Terwijl ik al jaren droomde over alles wat ik met dit geweldige gebouw zou kunnen doen.’ Het valt bepaald niet mee wat de stiliste bij de bezichtiging voor ogen krijgt. Overal hangen losse leidingen en elektradraden en staan emmers om het regenwater op te vangen dat door de gaten in het dak naar beneden plenst. De betonnen vloer zit vol barsten en olievlekken uit de tijd dat de fabriek gebruikt werd als garage. En dan is er nog ergens een toiletgebouw, waar ze niet eens durft te gaan kijken. ‘Komt nog wel’, denkt Lynda goedgemutst. Want ze wist het al vanaf het moment dat ze het terrein opliep: dit wordt mijn nieuwe huis. Handenwrijvend van plezier tekent ze het koopcontract en verruilt haar comfortabel verbouwde schoenenfabriek voor de verwaarloosde matrassenfabriek.
Bron: vtwonen juni 2014 | Fotografie Mikkel Yang
