Je bent leerkracht, maar aan je huis te zien ben je ook veel met wonen bezig…
Anita: 'Ja, dagelijks. Ik weet wat ik mooi vind, de inrichting had ik helemaal in mijn hoofd zitten. Als het niet naar mijn zin is, word ik onrustig. Het gevolg is dat ik elke dag wel iets in huis verander. Het gaat meestal om kleine dingen hoor; het restylen van een hoekje. Dat vind ik het allerleukste wat er is.'
Waar komt die liefde vandaan?
'Het is niet iets wat ik van huis uit heb meegekregen. Ik vind het gewoon fijn om in een huis te wonen waar ik me prettig voel. En dat is een huis met veel wit en weinig spullen.'
Less is more?
'Absoluut. Ik houd van wit; het geeft me rust en alles komt er mooi op uit. Het is als een leeg canvas dat ik steeds opnieuw kan invullen. Hoe minder spullen, hoe beter ze tot hun recht komen. Ik zorg altijd voor leegte naast een aangeklede hoek. En in de vensterbank mag niets staan. Achter de grote bank met kussens oogt dat meteen te druk, vind ik.'
Hoe zijn jullie hier terecht gekomen?
'Ons oude huis staat honderd meter verderop in de straat. Elke keer als ik op weg naar het centrum langs dit huis fietste, kriebelde er iets. Het was anders dan alle andere woningen in dit project en ik weet niet precies wat het was, maar het voelde als een droomhuis voor me. En toen stond het ineens te koop.'
Bron: vtwonen oktober 2015 | Fotografie Jansje Klazinga | Styling Suzanne de Jong
