Dubbel benedenhuis uit 1890 in Amsterdam
De zithoek met twee lekkere plofbanken ligt direct achter de keuken op de begane grond. Een klein trappetje leidt naar de zijkamer, het is de werkkamer van Friedes, maar mét schommel voor dochter Lucy. Zij ligt op dit moment lekker te slapen in haar kamertje boven. Lisa wijst naar de zijkamer: 'Toen wij dit huis kochten, was daar de keuken. Veel te klein. Friedes is heel handig. Hij maakte de doorgang, timmerde de grote boekenkast eromheen samen met zijn beste vriend en plaatste een nieuwe keuken aan de straatkant van het huis. Knap vind ik dat, als je zelf een huis kunt verbouwen. Het klussen duurde drie maanden. Ik vond het wel leuk, want het heeft iets gezelligs – er kwamen steeds vrienden en familie langs met eten – maar ik was ook blij toen het klaar was. Na een tijdje heb je het wel gehad met al dat stof, die puin en de verflucht.'
Liever zelf creatief
Lisa: 'Ik droomde altijd van een open leefkeuken en die heb ik nu. Er is plek genoeg voor een grote eettafel, heel gezellig.' De keuken is geen kant-en-klaar exemplaar, want deze werd opgebouwd uit verschillende onderdelen. Zo is de basis van Ikea, maar werd het hardhouten blad uitgekozen bij de Amsterdamsche Fijnhout- handel. Er werden houten lades van oude bouwmaterialenhandel Schijf Restoric geplaatst op nieuwe geleiders en het beslag komt van ijzerhandel Gunther en Meuser. Lisa: 'Ik houd er niet van om veel geld uit te geven aan een keuken. Ik ben liever zelf creatief dan dat ik voor de hoofdprijs een standaard ontwerp koop. Ook dure inbouwspotjes vind ik onzin, ik vond de simpele klemlampjes van Ikea veel leuker. En ik houd niet van bovenkastjes, daarom koos ik voor planken. Dan zie je tenminste al je servies.'
Gek op spullen
Er is veel te zien in dit huis. Op de planken in de keuken, op het aanrecht, in de open boekenkast, aan de muur… overal staat of hangt wel iets leuks om naar te kijken. Lisa: 'Ik ben heel verzamelig. De basis is wit omdat ik dan zo lekker los kan gaan. Ik houd van spullen: servies, boeken, lijsten… In dit huis valt het nog mee. In mijn vorige huis was het alsof je in Marrakech rondliep.' Friedes is net binnengekomen met de broodjes: 'Ik vind jouw smaak heel leuk, maar het is wel erg vol. Als ik de krant wil lezen aan tafel, moet ik altijd eerst een berg spullen opzij schuiven.' Lisa: 'Bezit is balast hoor je weleens, maar ik vind het fijn om veel spullen om me heen te hebben, want het zijn ook herinneringen, ze maken dat ik me thuis voel. Iets tweedehands kopen voor het huis, vind ik het allerleukste wat er is. Als ik iets heb gevonden, lig ik 's avonds in bed te bedenken welke plek het moet krijgen. De volgende dag hangt Friedes het dan op. Vroeger haalde ik veel van de straat, nu komen spullen vooral van Marktplaats, de stoelen van Castelli rond de eettafel bijvoorbeeld. Ik vind het belangrijk dat een huis eigen is, dat je aan de spullen kunt zien wie er woont. Het mag niet inwisselbaar zijn. Over mij zegt dit huis dat ik chaotisch ben en dat ik van gezelligheid houd.' En van mooie dingen aan de muur.
Wisselende expositie
Lisa: 'Ik ben lid van de SBK kunstuitleen. Voor vijfentwintig euro per maand heb ik altijd verschillende kunstwerken in huis hangen en ik kan zo vaak wisselen als ik wil. Het maandbedrag ben ik niet kwijt, dat gaat in een soort spaarpot waarmee ik uiteindelijk een kunstwerk kan kopen. Kunst doet veel voor de sfeer in huis. Ik zou het liefst op elk stukje muur iets hangen wat mij aanspreekt. Vol en onregelmatig vind ik het leukst, één schilderij of foto op een verder lege muur doet het niet voor mij. Ik hang lijsten op op gevoel, ik doe gewoon maar wat. De passie voor inrichting en styling heb ik van mijn moeder. Het rook vroeger bij ons thuis altijd naar verf. Mijn moeder veranderde elke maand wel iets in huis. Soms hoorde ik haar als ik 's avonds in bed lag schuiven met meubels. Als ik dan 's ochtend beneden kwam, was de hele indeling veranderd. Bij mij zit het 'm meer in de kleine dingen, maar ook ik wil een huis waar ik me goed voel. Ik kan dágen binnen zijn en vind dat heerlijk. Thuis ben ik het gelukkigst. Dit huis voelt echt goed, alles klopt hier gewoon. Ik vind het groot: honderdtwintig vierkante meter. En luxe: we wonen op de begane grond en eerste verdieping, in de leukste buurt van Amsterdam. Deze grenst direct aan het leukste stukje binnenstad, maar het is hier wel rustig. Kinderen kunnen op straat spelen en het is vlakbij het Vondelpark. Dat vind ik ook fijn voor Lucy. De drang om de stad uit te gaan omdat we een kind hebben, voel ik helemaal niet.'
Bron: vtwonen april 2012 | Fotografie Tjitske van Leeuwen | Styling Marianne Luning
