Bewoners
Wie: Rinke (38) en Ad (43), eigenaars kinderlabel Little Dutch, Julia (12), Rosa (11) en Ava (4)
Online: littledutch.nl, @littledutch_official
Wat: vrijstaand huis uit 1930, 220 m²
Waar: Pijnacker, sinds 2006
Woonsmaak: 'Veel wit en hout. Lekker fris, daar houd ik van'
Bijzonder: hoe kan een huis vijf bewoners hebben en toch geen rommeltje worden?
Het roer omgooien
Mocht er een producer rondlopen met het idee voor een serie over het roer omgooien in je werk, dan zijn Rinke en Ad interessante deelnemers. Ad was komkommerkweker met een eigen bedrijf, Rinke werkte in de gehandicaptenzorg en de naschoolse opvang. Daarnaast begon ze, na de geboorte van haar oudste dochter, een webshop voor babyspullen. 'Ik deed dat samen met mijn zusje. We maakten alles zelf, van laken tot lampenkap.' De shop wordt een succes en groeit uit tot een kinderlabel dat inmiddels heel Europa bestormt, Little Dutch. Haar zus is geen partner geworden, Ad wel. Hij is hoofd sales, logistiek en financiën. 'Vorig jaar zijn we twee keer zo hard gegroeid als het jaar ervoor', vertelt Rinke, met enthousiaste verbazing in haar stem. 'We hebben een leuk, maar enorm druk leven en juist daardoor ben ik waarde gaan hechten aan kleine dingen. Knullige dingen misschien, zoals samen ontbijten op zondagochtend, maar ik houd ervan. Ik dek de tafel, de meiden halen verse broodjes, we kletsen en kijken: wat gaan we doen vandaag? Supergezellig. Dat ontbijt is een belangrijk rustpunt voor ons gezin. Daar komt niks en niemand tussen.'
Woonidee
Wandlampen sparen kostbare vloerruimte uit. Denk aan het infrezen van leidingen als je gaat verbouwen. Kies draaibare exemplaren en plaats er een dimmer om te kunnen switchen tussen lees- en sfeerlicht.
Veel reuring in jaren 30-gezinshuis
Rust, het woord loopt als een rode draad door het gesprek. 'Het is rennen en vliegen. Bovendien ben ik een beetje chaotisch', bekent Rinke. 'Dus het is fijn als het thuis géén grote chaos is. Een van mijn wensen voor de inrichting was dan ook: weinig spullen. Kijk, voor deze reportage is het heel erg opgeruimd. Maar er wonen hier vijf mensen, de meiden komen thuis met vriendinnen, ze gooien hun tassen neer, er slingeren boeken op de bank. Er is altijd veel reuring, het is nooit saai of clean bij ons. Als het dan ook nog eens met van alles vol zou staan en hangen... De basis is vrij leeg en basic, er staan een goede bank, een mooie tafel en stoelen, een enkele kast. Al die neergegooide spullen zijn zo opgeruimd. Wat dan blijft, is de rust.'
LEES OOK
Binnenkijken in een Brabants bloemenparadijs met zwemvijver
Unieke items
Een Scandinavische rust, omschrijft ze het zelf. 'Veel wit en hout, lekker fris, daar houd ik van. Wel hier en daar een kleurtje, zoals de blauwgrijze bank en het grijsgroenige muurtje daarachter, anders wordt het té wit. Maar wat ik ook echt fantastisch vind, zijn retro, brocante en vintage spullen. Mooi gemaakt, goed afgewerkt, soms met krassen en butsen. Dat geleefde vind ik er juist zo mooi aan. Het is een unieke aanvulling op alle nieuwe meubels.' Toen Rinke en Ad in 2006 in het huis kwamen wonen, was dat nog verre van een oase van rust. 'Het was van mijn vader, hij had het gekocht om als showroom te gebruiken voor zijn tegelhandel en om een gedeelte als woning te verhuren. Het was heel hokkerig, alleen beneden zaten al vier kamertjes. Er lagen allemaal andere vloeren en overal zaten schrootjes.'
Dikke truien
'Toen het pand leegkwam, zijn wij het gaan huren', vervolgt Rinke. 'Tijdelijk, tot we een koophuis zouden vinden. Maar we bedachten eigenlijk de hele tijd wel een excuus om hier te blijven. De plek is namelijk perfect, in een leuke straat in de luwte van het oude dorpshart, op twee tellen van de bakker en een terras. Met al onze familie en vrienden om ons heen. Na tien jaar zeiden mijn ouders: 'Waarom kopen jullie het niet?' Daar hebben we geen seconde over getwijfeld, ondanks dat het pand in niet al te beste staat verkeerde. In de winter gierde de tocht door de ramen en zaten we met dikke truien op de bank. We hebben dan ook alles gestript en weer opgebouwd, van dak tot vloer.'
Fantaseren over mogelijkheden
Tijdens hun huurjaren had het stel al vaak gefantaseerd over de mogelijkheden van het pand. 'Zomaar, zoals je dat ook kunt doen als je in een vakantiehuis verblijft. Daardoor wisten we precies wat we wilden, alles zat in mijn hoofd.' Licht stond bovenaan het wensenlijstje en dus maakte de blinde buitenmuur plaats voor een glazen schuifpui. 'Tijdens lunchtijd valt de zon op de eettafel.' Op plekken twee en drie stonden open ruimtes en een open keuken 'zonder veel poespas'. De muren werden neergehaald om één leefruimte te creëren, met glazen roede-verdeelde deuren tussen de woonkeuken en de zithoek. 'Zo kun je die afsluiten, terwijl je toch visueel contact én de lichtinval behoudt.' Veel hout zorgt voor de gewenste warmte in huis en er komt een gietvloer voor een strakke, stoere look. 'Omdat-ie tegen een stootje kan. Want er moet hier wel geleefd kunnen worden. Daarom investeer ik graag in een goede, sterke basis, ook wat betreft de meubels. Een stevige bank bijvoorbeeld, met wasbare hoes. We zeggen de meiden wel: 'Het is misschien handig als je erop gaat zitten', maar ze staan er toch op te dansen en knoeien met hun limonade. Dat gebeurt gewoon.'
‘Julia’s bed is 250 centimeter lang, de perfecte hangplek met vriendinnen’
Picknickavonden
De kinderen en het familieleven waren belangrijk in de aanpak van het huis. Zo is er een badkamer gerealiseerd met drie douches op een rij: 'We kunnen tegelijk douchen. Julia en Rosa doen dat vaak, heel gezellig. Nu zij ouder worden zijn ze steeds meer op hun kamer te vinden, fijn chillen. Ze hebben hun eigen inrichting bedacht en ik laat ze er lekker hun gang gaan, ook al is het er soms een enorme bende. Er is maar één regel: op donderdag moet er gestofzuigd kunnen worden.' Gelukkig zijn de dames ook nog graag beneden, zeker op die nu al legendarische picknickavonden: met z'n allen op het vloerkleed met lekkere hapjes en een leuke film. 'Dat samenzijn, daar gaat het om. Een thuis creëren vol liefde en warmte. En rust.'