Even voorstellen
WIE De bewoner is een bereisd persoon met een carrière in de mode. Matteo Cagnazzo van 1600 Studio werd gevraagd een interieurontwerp te maken.
WAT Een appartement van 160 m² in een voormalige textielfabriek in het hart van Milaan.
De designwoning van Matteo Cagnazzo
Begin twintigste eeuw was het een borduurwerkplaats, nu een modern appartement waar wooncomfort de rode draad vormt. In de voormalige textielfabriek heeft architect Matteo Cagnazzo getracht om de rauwe omgeving te laten samensmelten met de nodige huiselijkheid die door de bewoner zo belangrijk wordt gevonden. 'Elke keuze weerspiegelt een invloed of een herinnering. Van reiservaringen tot persoonlijke verhalen', legt Matteo uit. 'Ik kreeg de opdracht om twee afzonderlijke units samen te voegen tot een verblijf. En dit nieuwe thuis moest het wereldwijde perspectief van de eigenaar belichamen, gevormd door een dynamische carrière in de mode en een leven vol beweging.' De ontwerpfilosofie? Laat de materialen spreken zonder ze te laten schreeuwen.
“Elke keuze weerspiegelt een herinnering, van reiservaringen tot persoonlijke verhalen”
Houten hart in Milaan
Het startpunt van het ontwerp was de terrazzovloer. Een mix van cement en spikkels donkergroen Verde Alpi-marmer, geïnspireerd op een herinnering van de bewoner tijdens een reis in China. 'We wilden die sensatie nabootsen om zo diepte en een thuisgevoel toe te voegen.' Het bereiken van die perfecte balans werd een haast obsessieve bezigheid. 'We hebben uitgebreid onderzoek gedaan om precies dat effect te bereiken. Anders zouden we het hele ontwerp opnieuw moesten maken.' De houten lambrisering rond de erkers en gang roept mogelijk herinneringen op aan het werk van de wereldberoemde architect Renzo Piano, bij wie Matteo studeerde. Toch benadrukt hij dat de houten panelen vooral functioneel zijn, bedoeld om verhoudingen te vervagen en een gevoel van omarming te creëren, met oppervlakken gehuld in hetzelfde materiaal. Hij koos voor iep, vanwege de natuurlijke warmte en expressieve nerf. De open woonkamer en keuken vormen een rustpunt tussen de met hout beklede ruimtes.
“Huizen groeien mee met hun bewoners”
Milanees minimalisme
De ingetogen basis vraagt om meer uitgesproken keuzes, dus zijn naast rustige Scandinavische elementen ook speelse designstukken toegevoegd. 'Huizen groeien mee met hun bewoners', zegt Matteo. 'Het is een misvatting dat architecten steriele woningen creëren. Ze zorgen voor een nieuw startpunt. Een interieur is niet statisch.' De verlichting is zorgvuldig gekozen vanwege haar essentiële rol in het bepalen van de sfeer. Indirecte lichtbronnen, die zacht reflecteren op de oppervlakken, hebben de voorkeur. In het hele huis hangen bewust geen gordijnen om een ononderbroken verbinding tussen binnen en buiten te behouden en het contrast tussen privé en openbaar te benadrukken. 'Het is een aanpak die heel on-Italiaans aanvoelt, maar in noordelijke landen volkomen normaal is', aldus Matteo. 'De vier buitenmuren en het weelderige groen dat door de ramen zichtbaar is, verzachten de overgang van rauwe stedelijkheid naar een omhullend toevluchtsoord.' Wie had dat honderd jaar geleden tijdens het borduren kunnen voorspellen?
“Het is een misvatting dat architecten steriele woningen creëren; ze zorgen voor een nieuw startpunt”
