Binnenkijken in een 18e eeuwse boerderij in Frankrijk
Tijdens de feestdagen is de Franse 18e eeuwse boerderij van Emilie Delonca versierd met eenvoudige vintage items die voor licht, reflecties en glans zorgen. ‘Zelfs met de simpelste versieringen zoals een ster en een spiegel krijg je al een heerlijk feestelijk effect.’
bewoner(s): Emilie (interieurontwerper, 36), Benjamin (39), Jules (12) en Nao (8) en hond Scooby
waar: Lavaur, Frankrijk, sinds 2012
soort huis: Boerderij uit de 18e eeuw
woonoppervlakte: 365 m²
Overal spiegels
Emilie heeft iets met spiegels. Ze hangen daarom overal: van in de hal tot de eetkamer en de badkamer. Hele verzamelingen hand- en wandspiegels, per stijl bij elkaar gehangen. Het is een van haar toptrucs om het kaars- en kerstlicht te versterken. ‘Overal waar je kijkt zie je het flonkeren.’ Vintage items brengen een kamer tot leven vindt ze en ze houdt dan ook van symbolen als sterren, harten en manen. ‘Die passen goed in de kerstsfeer.’
“Ik vind het belangrijk om het karakter van een oud huis eer aan te doen”
Rommelmarkt afspeuren
Wie ooit een vakantie heeft doorgebracht in de Zuid-Franse Tarn, snapt meteen waarom Emilie en Benjamin er wonen. Eén en al zoete, crèmekleurige dorpjes, oude kloosters, wijngaarden en berghellingen. Het is er lieflijk, romantisch en woest tegelijk en je hebt de stad redelijk binnen handbereik. Wat wil een mens nog meer? Nou, licht in huis misschien. Daar had Benjamin wel zijn bedenkingen over toen hij met Emilie ging kijken naar de oude boerderij die ze had ontdekt. Die ontdekking kwam niet helemaal toevallig. Emilie speurt regelmatig rommelmarkten en vide-greniers af voor items met iets unieks. Elk interieur dat ze ontwerpt, moet in harmonie zijn met de persoonlijkheid van haar opdrachtgevers, vindt ze. Tijdens zo’n snuffeltocht in de wijde omgeving rond Toulouse keek ze ook altijd met een half oog naar huizen, voor zichzelf.
LEES OOK
De leukste vlooienmarkten voor vintage meubels in Nederland en België
Handje liefde
‘We woonden destijds prima in een nieuwbouwhuis in de stad, maar ik bleef maar verlangen naar buiten’, zegt Emilie. ‘Voor een deel omdat ik dichter bij mijn familie wilde wonen, maar ook omdat ik mijn kinderen liever in de frisse lucht wil zien opgroeien.’ Deze boerderij uit de 18e eeuw was omringd door een tuin met hoge bomen, grenzend aan de weilanden. Het huis was in de jaren ’70 vrij knullig verbouwd, maar volgens Emilie had het ‘alleen wat liefde’ nodig. Dat werd een verbouwing van zes maanden, zoals Benjamin al had voorzien. ‘Na het structurele werk stroopten we zelf onze mouwen op. We wilden een grote leefkeuken, meer bad- en slaapkamers en een gezellige woonkamer waar je elke dag samenkomt. Uiteraard rekening houdend met het oorspronkelijke karakter van het huis, want dat vind ik altijd belangrijk. Je moet zorgvuldig omgaan met de oorspronkelijk structuur’, aldus Emilie.
Parijs’ palet
Het hele huis werd van vloer tot plafond geverfd in een soort Chanel-palet van off-black, donkergrijs en gebroken wit. Dankzij de ingebouwde kasten, lambriseringen en smalle ornamentranden die voor reliëf en diepte zorgen heeft het huis veel hoekjes, textuur en sfeer. Het palet is een opvallende keuze die het ook goed zou doen in een stadsappartement, maar die hier mooi de dikke houten balken en oude trap benadrukt. Ze komen er eigenlijk nog beter door tot hun recht. De open keuken sluit aan op de gang, en waar eerder de deur naar de woonkamer was, maakte een plaatselijk timmerbedrijf een grotendeels glazen scheidingswand met een brede doorloop. ‘Het bleek een dragende muur die we niet zomaar konden weghalen, maar dit is een prachtig alternatief.’ Dankzij al dat glas komt het daglicht vanuit de woonkamer en de keuken in de hele ruimte terecht. ‘Nu voelt het midden van het huis – waar het ooit zo donker was – heel ruimtelijk aan. De badkamers kregen gietvloeren en cementtegels, maar in de rest van het huis legden we overal eiken vloerdelen. Die houten vloer geeft warmte en de oude, kaal gemaakte houten deuren doen de rest.’
“We droomden van een grote leefkeuken en een woonkamer waar iedereen samenkomt”
Iedereen de ruimte
Achter in de hal beneden zat een kleine badkamer met aangrenzend een stal. Emilie en Benjamin lieten die samentrekken en tot ruime badkamer verbouwen. ‘Het bad zat er niet in en er was ook geen isolatie, dus we hebben alles laten doen.’ Om het aanleggen van buizen en leidingen op te vangen, staat het bad op een podium, dat ze met cementtegels lieten bekleden. De jongens hebben boven een eigen badkamer.
‘Ik droomde altijd van zo’n relaxed huis waar het makkelijk wonen is, een vredige haven voor jezelf. Mode en trends hebben weliswaar een functie, maar ze moeten niet overheersen. We willen ons hier kunnen terugtrekken in een sfeer die bij óns past.’ De diepe loungebank in de woonkamer leent zich gelukkig goed om samen op weg te kruipen. En hond Scooby is ook nooit ver weg. ‘Zeker niet als het op de voorbereidingen voor de feestdagen aan komt!’
Shop de stijl…
Bron: vtwonen 13-2022 | styling Marie Maud Levron | fotografie Cecile Perrinet-Lhermitte | tekst Anne-Catherine Scoffini | tekstbewerking Christine van der Hoff