Hij hobbiet graag als houtbewerker en ook zij is gek op de natuurlijke warmte van hout. Was het toeval of geluk dat Mirella en Michael terechtkwamen in het vrijstaand huis van een meubelmaker, gevuld met? Juist.
Het hout-met-wit-en-industrieel-huis
Mirella: 'Ik ben heel erg van het Scandinavische: licht, schoon en warm. Dus hebben we alles lekker gewit, mooi mat, op twee lange wanden in de woonkamer met open woonkeuken na. Die zijn legergroen geworden. Daardoor komt die grote ruimte meer naar je toe en wordt het knusser. Zo'n grote ruimte vraagt ook om grote spullen, het mag hier allemaal best een tikje overdreven zijn. Oh nee, geen fröbels, daar word ik chaotisch van. De accessoires díe ik heb, breng ik daarom in groepen bij elkaar, zoals een aantal mooie bordjes aan de muur. Ik wil graag dat het rustig blijft en opgeruimd, van een vuil kopje op het aanrecht of een wasmand in mijn slaapkamer word ik ook niet blij.
We houden van stoer en stevig en zijn liefhebbers van industrieel. Het is leuk om even iets heel anders tegen al het hout aan te knallen, zoals metaal. Maar niet te veel, het moet aanvullen, niet overheersen. Sowieso hebben we niet veel meubels, we gaan meer richting less is more. Dat is ook fijn voor de kinderen. Senn racet hier op zijn vliegtuigfiets rond, de meisjes kunnen lekker skeeleren en steppen; ik moet soms oppassen dat er niet ineens eentje om het keukeneiland komt scheuren. Het is net Villa Kakelbont, goede gezelligheid. De keuken is het hart van het huis, we zitten bijna nooit op de bank. Wel bij de houtkachel, een favoriete plek van mijn ouders en zussen. Laatst nog, met de verjaardag van Senn. We zijn er met z'n allen omheen gekropen, mijn zus las de kinderen voor. Zo'n middag, dat is het ultieme geluksgevoel.'
Bron: vtwonen februari 2015 | Fotografie Ronald Zijlstra | Styling Mirella Timmers
