Het zeg-ja-tegen-nieuwe-avonturen-huis
Het woon-gen zit in je of niet. Bij Jacoba is er geen twijfel over mogelijk. Het begon allemaal met haar vader, die voor Jacoba en haar drie zussen een eigen timmerhok had. Daar bracht ze als klein meisje uren en uren door, met boren, zagen en klussen. Jaren later woonde ze in een keurig rijtjeshuis en werkte ze als leerkracht, tot ze er ineens niet meer omheen kon; het woonvirus stak heftig de kop op. Jacoba: 'Vroeger zat in dit pand een apotheek. Er zat geen badkamer in, slaapkamers waren er evenmin en overal waren systeemplafonds. Iedereen die we vertelden: 'Dit willen we kopen', had zoiets van: 'Dat wordt niets.' Maar wij zagen het meteen zitten. Soms komt iets op je pad en móet je het avontuur aangaan. Nog steeds als ik de gebinten zie, ben ik trots op al het werk dat ik erin gestoken heb. Want wat was het kaal halen een monnikenwerk! Mijn man, vader, schoonvader en een bevriende timmerman hebben het hele huis in twee maanden eigenhandig verbouwd. En voor ik het wist opende ik hier óók nog mijn eigen woonwinkel, een lang gekoesterde droom. Toen moest ik mezelf echt even in mijn arm knijpen.'
Timmermeiden
'In Woonkracht8 verkoop ik stoere, landelijke meubels en verrassende woonaccessoires. Dat is ook mijn stijl in huis. De basis is puur, met accenten in kleur. En ik ga altijd voor unieke items die een ander niet heeft, spullen waar een verhaal achter zit. Een industrieel lampje van een scheepswerf, een zoldervondst waar ik zelf een lamp van maak, een oude toonbank, een kruk gemaakt van boomstammetjes die langs de weg lagen; dat werk. Mijn voorkeur voor landelijk en stoer komt van vroeger denk ik. We groeiden op in het groen, bouwden boomhutten en slingerden aan een dik touw over de sloot. Mijn vader had een timmerhok voor ons, waar we al onze creativiteit kwijt konden in nieuwe projectjes. Schijnt de zon, dan zet ik 's ochtends meteen de tuindeuren open. Op Marktplaats vonden we een oude tuinschuur en daar hebben we zelf met sloophout een stuk aan vast getimmerd. Dat is echt mijn plekkie, waar ik geniet van een lekkere cappuccino. Ondertussen hangen de jongens vaak met een Donald Duck in een hangmat. En bouwt Josia verder aan zijn spijkerdorp van pallets. Na de eerste en tweede etage moet er nu nog een terras bovenop zijn fort. Het blijft ook niet bij bouwen alleen, hij heeft er zelfs vloerbedekking in gelegd. Ik vind het heerlijk om te zien, dat hij diezelfde passie voor wonen heeft als ik. Alle puzzelstukjes zijn hier op hun plaats gevallen.'
Bron: vtwonen maart 2015 | Fotografie Henny van Belkom
